Ξέρω καλά τους ήχους της φύσης. Οταν ήμουν μικρός, κρυβόμουν μέσα στα δάση, αγκάλιαζα ένα κυπαρίσσι και άκουγα τους χυμούς του. Κοιμόμουν δίπλα στα ρυάκια κι άκουγα το νερό που κυλούσε, καθόμουν κάτω από τα πεύκα και τις λεύκες κι άκουγα το θρόισμα των φύλλων τους κι έχω ξοδέψει ώρες ολόκληρες, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τους διαλόγους των πουλιών. Κι ύστερα στη θάλασσα, ολόκληρες μέρες και νύχτες παρατηρούσα τον ήχο των κυμάτων στα βότσαλα (όπως έκαναν όλοι στα χρόνια της αθωώτητας), τα βράδια στη βεράντα προσπαθούσα να μετρησω τα τριζόνια, στο σπίτι μας δίπλα είχε τη φωλιά της μια κουκουβάγια. Ολα εδώ, αναπαράγονται με όργανα που έχω αγοράσει ή έχω κατασκευάσει ο ίδιος. Μακάρι να είχα καλύτερο ήχο για να το απολαύσετε όπως εγώ όταν τα παίζω.
Ο κεραυνός με ένα thunder stick, πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια κομμένα σαν το χαβανέζικο pu ili για τον ήχο της βροχής και τα θροϊσματα του αέρα, διάφορα σείστρα για τα θροϊσματα των φύλλων και το κελάρισμα των νερών, απλές σφυρίχτρες, σφυρίχτρες τρόμπες και λαλίτσες για τα πουλιά, μια ξύστρα απο καλάμι για το βάτραχο και ένα rain stick για τον ήχο των κυμμάτων στα βότσαλα. Δεν υπάρχει εδώ ούτε ένας ήχος μηχανικός, όλοι οι ήχοι είναι μίμηση με φυσικά μουσικά όργανα.
Με το όνομα μαράκες εννοούμε συνήθως όλων των ειδών τα σείστρα που αποτελούνται από ένα κέλυφος γεμισμένο με άμμο ή σπόρους ή σφαιρίδια. Ομως οι Maracas ή rumba shakers είναι τα σείστρα της λατινοαμερικάνικης μουσικής και παίζονται σε ζευγάρια για να κρατάνε το ρυθμό συνοδεύοντας τα άλλα κρουστά της ορχήστρας. Τα σείστρα αυτού του είδους χρησιμοποιούνται σε όλους τους πολιτισμούς σχεδόν του νότιου ημισφαιρίου και σε πολλούς του βόρειου. Από τους εσκιμώους Ινουίτ μέχρι τους σαμάνους του Θιβέτ κι από την Αφρική μέχρι τους Ινδιάνους της βόρειας αμερικής, παντού υπάρχει αυτό το σείστρο.
Αέναος Ωδή 