Category Archives: οργανοποιία

Αλγόριθμοι, μαγειρική και….μουσικά λαχανικά!

Με κέφι και με τρέλα, ο Νεκτάριος Μουμουτζής, ο Στέφανος Αρχοντάκης, ο Αρίσταρχος Τζατζός, η Μαρία Αρχοντάκη κι εγώ (Γιώργος Γυπάκης), βαλθήκαμε να τοποθετήσουμε την πληροφορική και τα μαθηματικά εκεί που τους αξίζει, δηλαδή…. στην καθημερινότητα!

Ετσι, για 4 Σάββατα (13, 20, 27/11 και 4/12) υλοποιήσαμε ένα πρόγραμμα, το «Cooking STEAM – Μικροί Επιστήμονες στην Κουζίνα», με διοργάνωση από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και με την υποστήριξη του Δήμου Χανίων, της ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ και του Εργαστηρίου Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων και Εφαρμογών Πολυμέσων της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης στους χώρους του Μουσείου στα Νεροκούρου. Το πρόγραμμα στόχευε, όπως γράφει ο Νεκτάριος Μουμουτζής, μέλος ΕΔΙΠ του Εργαστηρίου, που ήταν και ο εμπνευστής του:

«να αντιληφθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες που θα συμμετέχουν ότι οι αλγόριθμοι υπάρχουν παντού γύρω μας: Όπου επιστρατεύεται κάποια «γλώσσα» για να περιγραφεί μια διαδικασία και με βάση αυτή την περιγραφή κάποιος (ρομπότ, άνθρωπος…) εκτελεί τη διαδικασία, μπορούμε να μιλούμε για αλγόριθμο! Μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι οι συνταγές μαγειρικής!

Μια συνταγή είναι, ουσιαστικά, μια διαδοχή καλά καθορισμένων βημάτων για το μετασχηματισμό συγκεκριμένων πρώτων υλών με τη βοήθεια ορισμένων «εργαλείων» σε γεύματα. Μπορούμε, λοιπόν, μέσα από συνταγές μαγειρικής να προσεγγίσουμε τις βασικές έννοιες που σχετίζονται με τους αλγορίθμους και έτσι να μυήσουμε τους νέους μας (αλλά και τους μεγαλύτερους) στα μυστικά της Πληροφορικής! Και όχι μόνο… Αναλύοντας τις αναλογίες των υλικών, υπολογίζοντας τη θρεπτική τους αξία και κάνοντας τις αναγωγές ανά μερίδα, μελετώντας το κόστος ενός πλήρους μενού κ.λ.π. μπορούμε να δούμε πώς εφαρμόζονται στην πράξη έννοιες των μαθηματικών που σχετίζονται με ποσοστά και αναλογίες, πράξεις κλασμάτων κ.λ.π.

Εκκινώντας από αυτές τις σκέψεις, σχεδιάσαμε τις δράσεις Cooking STEAM – Μικροί Επιστήμονες στην Κουζίνα που προσφέρουν μια «γευστική» επανάληψη βασικών εννοιών από τα Μαθηματικά και την Πληροφορική για να προετοιμαστούν οι μαθητές και οι μαθήτριες που θα συμμετέχουν για τη φοίτησή τους στο Γυμνάσιο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην Κρητική Διατροφή προσφέροντας στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να γνωρίσουν τα προϊόντα του τόπου μας και τη μεγάλη διατροφική τους αξία αλλά και τη σημασία τους για μια υγιεινή ζωή. Επιπλέον, οι δράσεις έχουν έντονα καλλιτεχνικά στοιχεία, με αφήγηση, μουσική και κατασκευή μουσικών οργάνων από φαγώσιμα υλικά. «

Τις δράσεις παρακολούθησαν περισσότερα απο 40 παιδιά της Α γυμνασίου, που αφού ξεναγήθηκαν στο Μουσείο Σχολικής Ζωής, έμαθαν να φτιάχνουν σκιουφιχτά με στακοβούτυρο, ντακάκια και μπισκότα με δημητριακά και σοκολάτα παρακολουθώντας διαγράμματα ροής, έλυσαν προβλήματα μαθηματικών, κι έφτιαξαν στράκες με καρυδότσουφλα, πιπερόσειστρα, πιπεροκρόταλα και μελιτζανοκαστανιέτες, κι όλ αυτά με τις ευχάριστες παρεμβολές του Παταφούς, της κούκλας που έπρεπε να πειστεί να τρώει υγιεινότερα. Οπως ήταν φυσικό, αφού φάγαμε, είπαμε και κανα δυό τραγούδια στην κιθάρα, ενορχηστρώνοντας το ρυθμό με τα όργανα που φτιάξαμε!

Και τελικά δεν αφήσαμε αναξιοποίητο κανέναν από τους χώρους του Μουσείου Σχολικής Ζωής. Το Μουσείο αυτό, που στεγάζεται σε ένα παλιό Δημοτικό Σχολείο με μια μεγάλη σκιερή αυλή στο χωριό Νεροκούρου, είν ένας ζωντανός οργανισμός όπου, εκτός από την προσομοίωση της παλιάς αίθουσαςμε τα ξύλινα θρανία, τη μεγάλη συλλογή παλιών εποπτικών μέσων και «ενθυμημάτων» της ιστορίας του ελληνικού σχολειού, γίνεται προσπάθεια σύνδεσης του παρελθόντος με το μέλλον της εκπαίδευσης – κυρίαρχο ρόλο στο οποίο θα παίξουν, όπως έχω πολλές φορές γράψει, οι τέχνες.

Σκόρπιες Νότες: ένα ντοκυμανταίρ για την Εκπαιδευτική Οργανοποιία

Δύο δασκάλες του 11ου Δημοτικού Σχολείου Παζινού, η Κατερίνα Χρυσάνθου και η Βιβή Χαραλαμπίδου (μετά από προτροπή του Δ/ντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων Ματθαίου Φραντζεσκάκη) μου έκαναν την τιμή να ζητήσουν τη συνεργασία μου για να κάνουν ένα ντοκυμανταίρ στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος cine-μαθηματα του Φεστιβάλ, που έχει την αιγίδα και έγκριση των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού.

Η ιδέα ήταν να κινηματογραφηθεί ένα ημερήσιο “μάθημα” οργανοποιίας για τα παιδιά της Ε και ΣΤ τάξης του σχολείου, όπως αυτά που οργανώνω για μεγάλες ομάδες παιδιών. Οι δύο δραστήριες δασκάλες ήθελαν από την αρχή να αναπτύξουν ένα οικολογικό θέμα όπως η ανακύκλωση, που εντάσσεται στην ύλη της περιβαλλοντικής αγωγής.

Ηταν λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία για μένα να υλοποιήσω ένα σχέδιο μαθήματος Εκπαιδευτικής Οργανοποιίας για να δείξω και δημόσια πιά, πως μπορεί να ενσωματωθεί η Οργανοποιία με απλά υλικά στη σχολική ύλη του δημοτικού. Συνέπεσε μάλιστα να έχουν ήδη δουλέψει το θέμα “μουσικά όργανα” το προηγούμενο διάστημα και στη Γλώσσα. Ετσι συνδυάσαμε την οργανοποιία με την Περιβαλλοντική Αγωγή, τη μουσική θεωρία και τη Γλώσσα ταυτόχρονα.

Βέβαια, των γυρισμάτων προηγήθηκε ένα 40λεπτο μάθημα στην τάξη, όπου με τη βοήθεια power point μίλησα στα παιδιά για το πώς ανακαλύφθηκαν τα μουσικά όργανα και ποιές είναι οι βασικές αρχές της κατασκευής τους.

Το “μουσικό σχολείο του δάσους” απ’ όπου ξεκινάει το ντοκυμανταίρ είναι ένα μάθημα Ακουστικής Οικολογίας, όπου τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν ήχους του δάσους και ταυτόχρονα ανακαλύπτουν φυσικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να παράγουν ήχους και να φτιάξουν αυτοσχέδια μουσικά όργανα. Το “κυνήγι του θησαυρού των ήχων” που παίξαμε είχε σαν αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και την κατασκευή ενός λιθόφωνου, που για να ολοκληρωθεί, έπρεπε τα παιδιά να αντιληφθούν την έννοια της μουσικής κλίμακας. Το μάζεμα των “σκουπιδιών” που ακολούθησε έδεσε τη δραστηριότητά μας με το επόμενο στάδιο του εργαστηρίου, την κατασκευή μουσικών οργάνων με ανακυκλώσιμα υλικά στην αυλή του σχολείου.

Το πώς τα καταφέραμε μέσα σε 12 λεπτά να τα συμπυκνώσουμε όλα αυτά, το αποδίδω στην μαστοριά του Κώστα Κοσμαδάκη και του Κώστα Μαρινάκη και όποιου άλλου ασχολήθηκε στο μοντάζ.

Τους ευχαριστώ όλους, και πάμε γι άλλα….

Μουσικές κατασκευές για γονείς και παιδιά: κερδίζοντας χρόνο μαζί τους!

IMG_20191103_114841editΠαιδιά και γονείς, ήταν  όλοι χορτάτοι με παιχνίδι και καλή διάθεση, ακόμα και μετά από 3 ολόκληρες ώρες στο εργαστήρι οργανοποιίας που οργανώσαμε την Κυριακή 3 του Νοέμβρη στο Μεγάλο Ο στα Χανιά με τίτλο: «TRASH ART: Μουσικές Κατασκευές για γονείς και παιδιά».

Στόχος του εργαστηρίου μου ήταν να δείξω στους γονείς που συμμετείχαν, τρόπους να περνούν δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους, χρόνο δηλαδή χωρίς οθόνη – κάτι που θεωρώ κατόρθωμα! Γιατί τα παιδιά δεν εντυπωσιάζονται πια εύκολα από τις κατασκευές. Είναι κάτι που κάνουν στο νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τότε που το πρόγραμμα προβλέπει άσκηση της λεπτής κινητικότητας. Από κει κι ύστερα, τα περισσότερα παιδιά μοιάζουν σαν να ξεχνούν ό,τι έχουν μάθει, σπάνια βλέπουμε παιδιά να ασχολούνται με αυτοσχέδιες κατασκευές κι ακόμα σπανιότερα βλέπουμε παιδιά με δημιουργική φαντασία. Εχω δει παιδιά Δ’ και Ε’ Δημοτικού να μην ξέρουν να χρησιμοποιήσουν το ψαλίδι ή να δέσουν έναν απλό κόμπο, τα βρήκα όμως experts στο χειρισμό των οθονών αφής και «δεξιοτέχνες» στο κούνημα του αντίχειρα!

IMG_20191103_114112editΕίμαι σίγουρος πως πολλοί ευαισθητοποιημένοι γονείς ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν έναν τρόπο να αποσπάσουν τα παιδιά τους από τις οθόνες κάθε τύπου. Είμαι επίσης σίγουρος πως πολλοί γονείς νιώθουν αυτό που ένιωσα κάποτε κι εγώ, ενοχές, επειδή δεν περνούν αρκετό δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους. Κάποιοι από μας, βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν τρέχοντάς τα εδώ κι εκεί ή τα παρατηρούμε περιστασιακά στα μικρά εκείνα διαλείμματα από τις δουλειές που προσπαθούμε να τα χωρέσουμε όλα και νιώθουμε ξαφνικά ότι έχουμε χάσει κάτι από τη ζωή τους.

Καμιά φορά απελπιζόμαστε γιατί νομίζουμε ότι κάτι δεν κάναμε καλά, κάπου έχουμε κάνει κάποιο λάθος. Είναι γιατί δεν τα χορτάσαμε, δεν κάναμε αρκετά πράγματα μαζί τους. Οχι τόσα όσα θα θέλαμε.

Στην πράξη, τα παιδιά όπως έγραψα δεν εντυπωσιάζονται πια εύκολα από τις κατασκευές.

Θυμάμαι από τον εαυτό μου παιδί κι από τα δικά μου και άλλων παιδιά, ότι οι στατικές κατασκευές ακόμα κι όταν προσφέρουν ευκαιρίες για παιχνίδια ρόλων, κάποτε ξεπερνώνται και ξεχνιούνται σε μια κούτα. Νομίζω πως τα παιδιά περιμένουν από τις κατασκευές τους -όπως εξάλλου κι από τα περισσότερα παιχνίδια- να «κάνουν κάτι».

IMG_20191103_114104editΘα μπορούσαμε να φτιάξουμε μαζί τους μια σβούρα, ή μια φιγούρα του καραγκιόζη ή μια κούκλα για κουκλοθέατρο. Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν είναι τόσο απλό, όσο μια κατασκευή που θα παράγει ήχο. Γιατί όλα τα πράγματα γύρω μας -σχεδόν- μπορούν να παράγουν ήχο. Μια μετατροπή ή σύνθεση κάποιων αντικειμένων για να βγάλουν ήχο, μπορεί να μας πάρει από 30 δευτερόλεπτα μέχρι πολλές ώρες. Τα αντικείμενα αυτά υπάρχουν παντού γύρω μας στο σπίτι ή στον κήπο. Τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια μας, τα πλαστικά, τα χαρτόνια, οι αλουμινένιες συσκευασίες μιας χρήσης, τα παλιά μικροέπιπλα κι οι συσκευές της κουζίνας, όλα κάνουν για τη δουλειά.

Εγώ σας δείχνω τον τρόπο, σας δίνω τις βασικές αρχές για το πως παράγεται ήχος από τα απλά μουσικά όργανα κι εσείς μη φοβηθείτε τους πειραματισμούς. Σε μια βόλτα, ή στο τραπέζι μετά το φαγητό, ή σαν επιβράβευση μετά το διάβασμα, βρείτε τη στιγμή να παρασύρετε το παιδί σας σε ένα κατασκευαστικό παιχνίδι, εντυπωσιάστε το πρώτα με μια κατασκευή της στιγμής και μετά υποσχεθείτε του ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα σαν επιστέγασμα της συνεργασίας σας. Θα δείτε στην πορεία πόσα ξέρει ένα παιδί, πόσα μπορεί να κάνει κι ακόμα, θα μείνετε έκπληκτοι από τό τί μπορεί να εφεύρει αν αφήσει τη φαντασία του να καλπάσει. Εξάλλου η κατασκευή είναι μόνο το ξεκίνημα. Μπορείτε μετά να αυτοσχεδιάσετε ατελείωτες ώρες μαζί μουσική. Αυτό προσφέρει η οργανοποιία με απλά υλικά για παιδιά.

IMG_20191103_114036editΧάρηκα τόσο πολύ που αυτή η πρώτη συνάντησή μου με γονείς και τα παιδιά τους πήγε τόσο καλά. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο γιατί είδα μπαμπάδες επιτέλους να συνοδεύουν τα παιδιά τους σε μια δραστηριότητα που δεν είναι αθλητική. Αν και πιστεύω ότι η ενασχόληση των μπαμπάδων με τις κατασκευές είναι εξίσου στερεοτυπική όσο και με τον αθλητισμό. Τα εργαλεία του μπαμπά είναι συνήθως στην αποθήκη ή το γκαράζ και της μαμάς στην κουζίνα ή στο ντουλάπι με τα ραφτικά.

Βάλτε τα μαζί και γκρεμίστε τα στερεότυπα. Περάστε χρόνο με τα παιδιά σας, δείτε τα να ωριμάζουν δημιουργώντας μαζί σας, δημιουργήστε τους αναμνήσεις μαζί σας, σφίξτε κι άλλο τους δεσμούς.

Στο επανειδείν.

Γιώργος Γυπάκης

Πραγματοποιήθηκε το πρώτο Σεμινάριο Εκπαιδευτικής Οργανοποιίας στη Θεατροχώρα, στα Χανιά

49664378_970088306527158_432702484599799808_nΟλοκληρώθηκε με επιτυχία στις 13 του Γενάρη το πρώτο Σεμινάριο Εκπαιδευτικής Οργανοποιίας στα Χανιά, στη Θεατροχώρα. Στο σεμινάριο όπου συμμετείχαν εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και διαφόρων ειδικοτήτων (και παιδιά) έγινε: α) εισαγωγή στην οργανοποιία με απλά υλικά, β)κατασκευές μουσικών οργάνων και ηχητικών αντικειμένων με απλά, ανακυκλωσιμα και φυσικά υλικά γ) παραδείγματα εφαρμογών της οργανοποιίας στην καθημερινή διδασκαλία μαθημάτων γενικής ύλης στην Α’ βάθμια εκπαίδευση και στο Γυμνάσιο. Το σεμινάριο διήρκεσε γύρω στις 5 ώρες (από τις 3 που ήταν προγραμματισμένο να διαρκέσει) και θα επαναληφθεί σύντομα.

50086361_296171477733196_6224669877022490624_n49324204_329972881064376_430416355112517632_n49773474_231777514410861_8972110484329201664_n

Βιωματικό Σεμινάριο Εκπαιδευτικής Οργανοποιίας στις 12/1/2019

Εργαστήριο για τις διαθεματικές εφαρμογές της κατασκευής μουσικών οργάνων στην εκπαίδευση, οργανώνουν η Αέναος Ωδή και η Θεατροχώρα το Σάββατο 12/1/2019 στις 17.30. Εισηγητής θα είναι ο Γιώργος Γυπάκης, μουσικός – οργανοποιός.
Το εργαστήριο θα περιλαμβάνει:
α) Εισαγωγή στην οργανοποιία με απλά υλικά
β) Κατασκευές μουσικών οργάνων και ηχητικών αντικειμένων με απλά, ανακυκλωσιμα και φυσικά υλικά
γ) Παραδείγματα εφαρμογών της οργανοποιίας στην καθημερινή διδασκαλία μαθημάτων γενικής ύλης στην Α’ βάθμια εκπαίδευση και στο Γυμνάσιο.
Διάρκεια: 3 – 4 ώρες
Συμμετοχή: 20 ευρώ
Δηλώστε συμμετοχή στο τηλ. 6937150345

ArtinEd: Οι Τέχνες στην Εκπαίδευση και η Εκπαιδευτική Οργανοποιία

WP_20160119_022Του Γιώργου Γυπακη

«Η ανάγκη να προσανατολιστεί η εκπαίδευση στο να φτιάχνει ανθρώπους με κρίση, δημιουργικότητα και φαντασία και όχι ρομποτ γεμισμένα με γνώσεις, τονίζεται σήμερα τόσο πολύ από όλους τους παιδαγωγούς ώστε κατάντησε κοινοτοπία να το αναφέρει κανείς.»

Πολυξένη Ματέυ 1986

Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, όσο κοινοτοπία να ήταν όλα αυτά τότε, τόσο επίκαιρα συνεχίζουν να είναι σήμερα. Πριν από λίγο καιρό προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στην 11χρονη κόρη μου τί είναι το διάταγμα του Μεδιολάνου και γιατί τα περσσότερα στο κεφάλαιο έπρεπε να τα μάθει απέξω, ακόμα κι αν δεν τα καταλάβαινε. Δε νομίζω τελικά ότι σε λίγους μήνες θα το θυμάται, όπως πολλοί έφηβοι δε θυμούνται τίποτα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που έφεραν ως εδώ τον πολιτισμό μας, κι έτσι δυσκολεύονται να εξηγήσουν τις αιτίες για τις οποίες ο κόσμος μας πάει τόoooσο καλά.

Σα γονιός δύο παιδιών έχω διαπιστώσει ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα στερεί τη χαρά από τα παιδιά μας σκοτώνει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία και δημιουργεί στην χειρότερη περίπτωση άβουλους πολίτες χωρίς κοινωνική συνείδηση, εργαζόμενους χωρίς δημιουργικές ικανοτητες, επιστήμονες προσκολλημένους στην εξειδίκευσή τους ή ευφυείς, όταν πρόκειται να φροντίσουν τα συμφέροντά τους πολιτικούς, χωρίς ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Σαν παλιός δημοσιογράφος έχω διαμορφώσει συγκεκριμένη άποψη για το πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερο το σχολείο, ποιό χαρούμενο και πως θα μπορούσε να παράγει πραγματικά έξυπνους και δημιουργικούς πολίτες.
Και σαν μουσικός δημιουργός, αφιερώνω πολύ χρόνο για το πως αυτή η άποψη μπορεί να γίνει πράξη.

Πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει μαζί μου σ’ αυτό, ότι δηλαδή δεν έχουμε  δημιουργικούς ηγέτες, όχι μόνο στο πολιτικό σύστημα αλλά και στον παραγωγικό τομέα. Κι ενώ στα πανεπιστήμιά μας κυκλοφορούν οι καλύτερες ιδέες, ελάχιστες απ αυτές μπαίνουν σε εφαρμογή στην αγορά. Γι αυτό είμαστε μια χώρα που παράγει κυρίως υπηρεσίες και χύμα αγροτικά προϊόντα αντί για υψηλής τεχνολογίας βιομηχανκά προϊόντα. Τί λείπει; Λείπει η φαντασία και η τόλμη των ανθρώπων να αλλάξουν τα πράγματα, να προχωρήσουν μπροστά. Αυτή η έλλειψη τόλμης και φαντασίας που στην εποχή μας προκύπτει ως βασική ικανότητα ουσιαστικής προόδου στην παγκόσμια κοινωνία, λείπει από όλους τους παραγωγικούς τομείς και στην τελική διαμορφώνει ολόκληρη τη δομή της κοινωνίας μας. Λες και έχουμε μάθει παπαγαλία έναν τρόπο να επιβιώνουμε και δεν ξεκλειδώνουμε τις πραγματικές μας ικανότητες παρά μόνο αν πρόκειται να κάνουμε κάποια λαμογιά. Αλλά:

Το ξεκλείδωμα του δημιουργικού δυναμικού
είναι το κλειδί της οικονομικής ανάπτυξης

«Προκειμένου να αναπτυχθεί η καινοτομία, οι οργανισμοί πρέπει να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που να ευνοεί τη δημιουργικότητα. φέρνοντας σε επαφή τις πολυτάλαντες ομάδες ανθρώπων που εργάζονται σε στενή συνεργασία – ανταλλάσσοντας γνώσεις, ιδέες και διαμορφώνοντας την κατεύθυνση του μέλλοντος. Οι οργανισμοί με επικεφαλής τους δημιουργικούς ηγέτες έχουν υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας στην καινοτομία, την εμπλοκή των εργαζομένων, την αλλαγή και την ανανέωση»

Linda Naiman, ιδρυτής της διεθνούς κοινοπραξίας “δημιουργικότητα στην εργασία

«Η κριτική σκέψη είναι μια κεντρική ιδέα στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις για τις δεξιότητες που πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε όλες τις θεματικές ενότητες και οι μαθητές μπορούν να εφαρμόσουν σε εκπαιδευτικό, επαγγελματικό και πολιτικό περιβάλλον καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Πολλές από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες θέσεις εργασίας και οι αναδυόμενες βιομηχανίες βασίζονται στην δημιουργική ικανότητα των εργαζομένων – στην ικανότητα να σκέφτονται ασυνήθιστα, να αμφισβητούν το κοπάδι, να φαντάζουν νέα σενάρια και να παράγουν εκπληκτική εργασία»           www.p21.org

Σε αντιδιαστολή μ αυτά, πρόσφατα διάβασα για μια δημοσκόπηση που έγινε στην Κρήτη κι ένα από τα ερωτήματα ήταν σχετικά με ποιες αξίες μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι Κρητικοί; 86,1% δίνει έμφαση στους καλούς τρόπους, 74% στην εργατικότητα 40% στην ανεξαρτησία, και 41,4% στην αίσθηση υπευθυνότητας. Όσο για τη φαντασία μόνο το 18,7% την ενθαρρύνει. Δεν είμαι κατά των καλών τρόπων αν και δε φημίζομαι για τους δικούς μου, αλλά, μόνο 18,7% στη φαντασία; Γι αυτό πάμε τόσο μπροστά σ’ αυτό τον τόπο;

Ομως πώς καλλιεργούνται η φαντασία και η δημιουργική σκέψη;

Σε μια από τις δημοφιλέστερες ομιλίες του TEDX , ο Sir Ken Robinson (πανεπιστημιακός, συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας) αναφέρει ότι η δημιουργικότητα είναι σήμερα τόσο σημαντική όσο και ο αλφαβητισμός, και ότι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια τακτική. Ο Πικάσσο κάποτε είπε ότι όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το θέμα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες όσο μεγαλώνουν. Αξίζει να την παρακολουθήσετε ολόκληρη:

ΤΟ ARTinED

Σε διεθνές επίπεδο, διάφορα ερευνητικά ιδρύματα έχουν εδώ και χρόνια αρχίσει να μελετούν μεθόδους της ενσωμάτωσης των τεχνών στα μαθήματα γενικής παιδείας, διαπιστώνοντας ότι παράγει ευφυέστερους και ικανότερους μαθητές, μαθητές με δημιουργική και κριτική σκέψη που μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις του μέλλοντος. Εχοντας προσωπική εμπειρία από αυτό που συμβαίνει στο Μουσικό Σχολείο Χανίων, το ότι δηλαδή έχει σχεδόν 100% επιτυχία εισαγωγής των μαθητών του σε ΑΕΙ και το ότι σ’αυτό το σχολείο δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου bullυing και αυτά αποδίδονται από όλους μας εκεί στις πολλές ώρες μουσικής παιδείας και στο ότι στα διαλείματα τα παιδιά ασχολούνται με τις πρόβες τους θα πρότεινα, όλα τα σχολεία της χώρας να γίνουν μουσικά. Φανταστείτε δηλαδή τί θα γινόταν αν, καθηγητές γενικής παιδείας και μουσικής δούλευαν μαζί στην τάξη σε κοινά αντικείμενα. Περι αυτού πρόκειται λοιπόν.

Χωρίς τίτλοΠρόσφατα ολοκληρώθηκε το χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση πρόγραμμα ψηφιακής επιμόρφωσης e-ARTinED, σαν ψηφιακή συνέχεια του ArtinEd, ενός προγράμματος που έτρεχε για αρκετά χρόνια με πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Το πρόγραμμα απευθυνόταν σε εκπαιδευτικούς και είχε σαν σκοπό του την προσφορά εκπαιδευτικών εργαλείων και την ανάπτυξη ιδεών και μεθόδων για την ενσωμάτωση των τεχνών στο πρόγραμμα της σχολικής ύλης. Arts Integration. Το πρόγραμμα επισημαίνω για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, δεν αφορά την ανάπτυξη των καλλιτεχνικών μαθημάτων μεμονωμένα εντός του σχολικού προγράμματος, αλλά όπως έκανε το πρόγραμμα Μελίνα, την ενσωμάτωσή τους. Με τη διαφορά ότι τώρα υπάρχει καλύτερη τεκμηρίωση και εργαλεία ώστε να γίνεται πιο μεθοδικά και πιο διευρυμένα απ ότι τη δεκαετία του 90.

Ο ακριβής ορισμός του Arts Integration όπως τον μετέφρασα είναι «η ενσωμάτωση των τεχνών είναι μια ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ στην ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ στην οποία οι σπουδαστές κατανοούν μέσα από μία μορφή τέχνης. Οι σπουδαστές συμμετέχουν σε μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ όπου μια μορφή τέχνης και μια άλλη θεματική περιοχή συναντώνται με κοινούς ΣΤΟΧΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Παράλληλα το πρόγραμμα παρείχε εργαλεία και για την ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης και της αγάπης της φύσης, την ενδυνάμωση, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, τη χρήση πολυμέσων, την εμπειρία της συνεργατικής μάθησης, της συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών και καλλιτεχνών και την κατάρτιση με ευρωπαϊκή διάσταση. Προφανώς το πρόγραμμα θα έχει επιτύχει απόλυτα όταν ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευτικές αρχές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και να θεσμοθετήσουν ένα πλαίσιο συνεργασίας καλλιτεχνών και εκπαιδευτικών με στόχο να γίνει, επιτέλους, το σχολείο πιο ενδιαφέρον για τα παιδιά, τουλάχιστον σε χώρες όπως η δική μας που το εκπαιδευτικό σύστημα καταστέλλει αντί να αναπτύσσει τη δημιουργικότητα, ιδιαίτερα στο δημοτικό.

Συντονιστής του έργου ήταν ενα δημοτικό σχολείο μιας μικρής κοινότητας 250 περίπου κατοίκων στην Κεντρική Σουηδία το οποίο λειτουργεί σε στενή συνεργασία με Σχολή Χορού και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα εκπαιδευτικά δρώμενα της Σουηδίας θεωρούμενο σχολείο πρότυπο για την ενσωμάτωση των Τεχνών και ειδικότερα του χορού στην εκπαίδευση. Από ελληνικής πλευράς, εκτός από τη μεγαλύτερη συμμετοχή εκπαιδευτικών, βασικό ρόλο στο έργο έχει το Εργαστήριο Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων και Εφαρμογών Πολυμέσων της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης που ανέπτυξε και υποστηρίζει την ψηφιακή πλατφόρμα μέσω της οποίας υλοποιήθηκε το πρόγραμμα, αλλά είχε και την ευθύνη ενός από τους 5 κύκλους σεμιναρίων: Των Τεχνών των Νέων Μέσων δηλαδή των μορφών τέχνης που παράγονται με τη βοήθεια ψηφιακών τεχνολογιών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η ψηφιακή αφήγηση με το eShadow  μια σύγχρονη εκδοχή του παραδοσιακού Θεάτρου Σκιών που έχει αναπτύξει και προσφέρει δωρεάν στην εκπαιδευτική κοινότητα το εργαστήριο. Οι άλλοι κύκλοι (διάρκειας τριών εβδομάδων ο καθένας) περιλάμβαναν τα αντικείμενα της μουσικής, του χορού, των εικαστικών και της λογοτεχνίας, ενώ συμπληρωματικά στον κύκλο σεμιναρίων για τη μουσική έγινε από μένα ένα ακόμα σεμινάριο μίας εβδομάδας με θέμα “Εκπαιδευτική οργανοποιία”.

Οπως αναφέρει η υπεύθυνη του προγράμματος Teresa Dello Monaco συνοψίζοντας τα αποτελέσματα δεκάδων ερευνών:

Η συμμετοχή των τεχνών αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά σκέφτονται και πώς αισθάνονται για τη μάθηση. Καθώς περισσότεροι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν τα κίνητρα και τις επικοινωνιακές ικανότητες των τεχνών, αυξάνονται οι αναφορές για αυξημένη συγκέντρωση, περισσότερη συνεργασία, καλύτερη κατανόηση και μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση μεταξύ των μαθητών. Οι σπουδαστές γίνονται πιο ανθεκτικοί σε αποτυχίες όταν έχουν την ευκαιρία να μάθουν μέσα από μαθήματα έρευνας βασισμένα στην τέχνη που δίνουν έμφαση στον πειραματισμό και τη μάθηση από τα λάθη. Οι τέχνες εμπλέκουν τους μαθητές στη δημιουργική επίλυση προβλημάτων και στη χρήση νέων τεχνολογιών που τους προετοιμάζουν για έναν κόσμο που θα αλλάξει με αδιανόητο τρόπο. Η δημιουργική σκέψη είναι μια βασική ικανότητα που απαιτείται για τις κατηγορίες εργασίας που αναμένεται να αυξηθούν στο επόμενο μέλλον . Και οι τέχνες παρέχουν ακριβώς τα είδη των δεξιοτήτων σκέψης και εργασίας που απαιτούνται στο χώρο εργασίας της νέας χιλιετίας:

Υψηλότερου επιπέδου σκέψη – Higher level thinking
-Φαντασία και δημιουργικότητα
-Συνετή ανάληψη κινδύνου και πειραματισμός
-Ομαδική εργασία, συνεργατική επίλυση προβλημάτων
-Τεχνολογικές ικανότητες
-Ευέλικτη σκέψη, εκτίμηση για την ποικιλομορφία
-Αυτοπειθαρχία, επιμονή και ανάληψη πρωτοβουλίας»

Αν νομίζετε ότι τα παιδιά μας διδάσκονται τέτοιες δεξιότητες σήμερα στα σχολεία, να μου το πείτε!

Πώς όμως οι τέχνες βοηθούν στη μάθηση;

Η μάθηση, λένε οι μελέτες, φαίνεται να στηρίζεται στην πλαστικότητα των συνάψεων ανάμεσα στους νευρώνες. Οι νευρώνες του εγκεφάλου μας επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των συναπτικών συνδέσεων. Επικοινωνούν, στέλνοντας κατάλληλα μηνύματα μέσω νευροδιαβιβαστών για να απελευθερώσουν χημικές ουσίες, ορμόνες δηλαδή ικανές να αλλάξουν την διάθεση μας. Η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η νορεπινεφρίνη είναι τρεις από τις γνωστότερες οργανικές ουσίες που λειτουργούν ως… συναισθηματικές πηγές. Τα πιο συχνά συναισθήματα που νιώθουμε, είναι αποτέλεσμα αυτών των τριών ουσιών. Αυτές οι συνάψεις αρχίζουν να δημιουργούνται ανάλογα με τις αισθητικές εισροές, που σημαίνει ότι το περιβάλλον ενός παιδιού μεταβάλλει τόσο τον αριθμό όσο και την πολυπλοκότητα τους.  Αυτό λοιπόν αποτελεί τη βασική λειτουργία της τέχνης στον εγκέφαλό μας, δηλαδή το να προκαλεί συναισθήματα βοηθώντας την ανάπτυξη συνάψεων. Από την άλλη η ανάπτυξη του εγκεφάλου εξαρτάται από την κίνηση και τη φυσκή δραστηριότητα. Έτσι, για παράδειγμα, το θέατρο και ο χορός επιτρέπουν στους μαθητές να μάθουν κιναισθητικά. Ο χορός μπορεί να αυξήσει τις νευρικές συνδέσεις, διότι ενοποιεί διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου σε μία: νοητικήμουσικήκιναισθητική, και συναισθηματική.

site-header_fwΣύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, η μουσική εκπαίδευση ωφελεί τις διανοητικές και μαθησιακές ικανότητες. Η ερευνα έδειξε ότι στο 90% των παιδιών προσχολικής ηλικίας αναπτύχθηκε η γλωσσική τους ευφυία ύστερα από 20 μέρες μουσικής εκπαίδευσης. Η μουσική εκπαίδευση αναπτύσσει τις ικανότητες ανάγνωσης και γραφής και βελτιώνει την ικανότητα στη μητρική γλώσσα. Συντελλεί όμως και στην ανάπτυξη της συνεργασίας, της πειθαρχίας της διανοητικής εργασίας και της δημιουργικότητας. Ειναι ευεργετική για τη μνήμη, τη μαθηματική σκέψη και βοηθάει ιδιαίτερα τα παιδιά με διάσπαση προσοχής και μαθησιακές δυσκολίες.  Αυτό είναι ένα infographic για τη μουσικοθεραπεία, αλλά φανταστείτε αφού η μουσική μπορεί να θεραπεύσει, τί μπορεί να κάνει σε ένα παιδί που μαθαίνει.

moysikotherapeia-infographic-lg

Παραδείγματα Σχεδίων Μαθημάτων

Στο πρόγραμμα υποβλήθηκαν δεκάδες παραδείγματα Σχεδίων Μαθημάτων τα οποία εφαρμόστηκαν στην τάξη, όπως διδασκαλία γεωμετρικών σχημάτων και απομνημόνευση πλανητικού συστήματος με μουσική, διδασκαλία ξένης γλώσσας με μουσική, διαδικασία της φωτοσύνθεσης και η εποχή των παγετώνων με χορό, ιστορία με εικαστικές τέχνες, λογοτεχνία με ψηφιακές τέχνες, κι ακόμα γεωγραφία, φυσική και χημεία σε συνδυασμό με τέχνες. Με τη μουσική μπορείς να διδάξεις πιστεύω, σχεδόν τα πάντα γνωρίζοντας μόνο τα πολύ βασικά. Χορέψτε ένα βιβλίο, είναι πολύ εύκολο, αρκεί να διαλέξετε ένα βιβλίο, ένα παραμύθι ας πούμε, που μπορεί να δραματοποιηθεί με χορό. Χορέψτε τις 4 εποχές. Χορέψτε τη συμμετρία όπως εδώ.

Εμένα επειδή με προβλημάτιζε η δυσκολία που είχε η κόρη μου να κατανοήσει το ρολόι, έκανα ένα σχέδιο μαθήματος με χορογραφία, με θέμα το χρόνο και τις υποδιαιρέσεις του και το ρολόι.

Κάτι σημαντικό: ΔΕΝ χρειάζεται να είμαστε γνώστες μιας τέχνης για να την ενσωματώσουμε σε ένα σχέδιο μαθήματος, αρκεί να έχουμε όρεξη και μεράκι γι αυτό που κάνουμε και θα βρουμε το δρόμο για όμορφα αποτελέσματα.

Για διδακτορικούς φοιτητές υπάρχει στις ΗΠΑ το Dance your PhD ένας ετήσιος διαγωνισμός που προσκαλεί διδακτορικούς φοιτητές να παρουσιάσουν το διδακτορικό τους χορογραφώντας το. Κάθε χρόνο, δεκάδες νέοι επιστήμονες υποβάλλουν βίντεο με τους περίτεχνους χορούς τους με εκπληκτικά αποτελέσματα, όπως μπορεί να δει κανείς στο Youtube.

Δύσκολες για προσχολικής ηλικίας παιδιά και παιδιά του δημοτικού έννοιες μπορούν να γίνουν κατανοητές μέσα από το ρυθμό και το τραγούδι ή μέσα από τη δραματοποίηση τους με το χορό. Πίνακες μεγάλων ζωγράφων που εκφράζουν στιγμές ιστορικών περιόδων μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση και εμβάθυνση του μαθήματος της ιστορίας. Για παράδειγμα εγώ θα πρότεινα κάποια μαθήματα της Ιστορίας ειδικά για την περίοδο της τουρκοκρατίας και της επανάστασης θα μπορούσαν να βασιστούν σε πίνακες ελλήνων ζωγράφων όπως αυτός του Γύζη που περιγράφει το παιδομάζωμα.

2014 2015 298 Ξέρουμε πόσο δυνατά συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει η συζήτηση για την εικόνα στα παιδιά και κατά πόσο αυτά τα συναισθήματα μπορούν να τα βοηθήσουν να θυμούνται το μάθημα. Ισως κάποιοι δάσκαλοι να το εφαρμόζουν ήδη αυτό στην τάξη.

Εφαρμογές ψηφιακών τεχνολογιών όπως το Scratch και το e-Shadow που έχουν γίνει αποκλειστικά για εκπαιδευτικές χρήσεις, μπορούν να μετατρέψουν τα μαθήματα της γλώσσας και της ιστορίας σε πόλο μεγάλου ενδιαφέροντος για τα παιδιά του δημοτικού. Εγώ πρότεινα το Scratch και το makey makey για τη διδασκαλία της γεωγραφίας, σε συνδυασμό με τη μουσική του κόσμου και την οργανοποιία. Και το χρησιμοποιώ στο δικό μου εργαστήρι. Η Γεωγραφία είναι ένα σημαντικό μάθημα που έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ και τα βιβλία είναι άθλια και δυσνόητα. Κατά τη γνώμη μου θάπρεπε να διδάσκεται με παιγνιώδη τρόπο.

Η “Εκπαιδευτική Οργανοποιία”

20181110_110234Στα πλαίσια του σεμιναρίου για τη μουσική παρουσιάστηκε απο μένα για πρώτη φορά η “Εκπαιδευτική Οργανοποιία”. Η εκπαιδευτική οργανοποιία μπορεί να συνδυάσει κάποιες από τις κλασσικές μορφές τέχνης (μουσική, εικαστικά, χορός, αρχιτεκτονική) σε μια παιδαγωγική μέθοδο όπου τα παιδιά διευρύνουν την αντίληψή τους και τις ικανότητές τους κατασκευάζοντας τα δικά τους μουσικά όργανα ενώ παράλληλα εμπλέκονται είτε ξεχωριστά είτε σε συνδυασμό με μαθήματα όπως η ιστορία, η γεωγραφία, η φυσική και τα μαθηματικά.

Η οργανοποιία είναι μια παραδοσιακή τέχνη που διδάσκεται, τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο, από την εποχή του Βυζαντίου με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή από τεχνίτη σε μαθητή. Οργανοποιία διδάσκει στo παιδαγωγκό του Παν/μιου Αθηνών ο Νικόλας Τσαφταρίδης που αποτελεί μεγάλη πηγή για μένα.

Το 1920, η Satis Narona Coleman στο βιβλίο της «Δημιουργική Μουσική για παιδιά» τεκμηριώνει την παιδαγωγική αξία της οργανοποιίας για παιδιά. Η Coleman προτείνει ένα μουσικο-παιδαγωγικό σύστημα που συνδυάζει την κατασκευή μουσικών οργάνων με απλά φυσικά ή ανακυκλώσιμα υλικά με τη μουσική το χορό και το λόγο (ποίηση, τραγούδι). Τα ίδια στοιχεία δηλαδή που χρησιμοποιούν οι πιο γνωστές μουσικοπαιδαγωγικές μεθόδοι των Dalcroze, Kodaly και Orff.

Οι δημιουργικές δραστηριότητες που προτείνει η Coleman εφαρμόζονται σήμερα σε διάφορα παιδαγωγικά συστήματα στη δύση. Πώς όμως μπορούν να συνδυαστούν μέσω της ενσωμάτωσής τους στα μαθήματα ;

Η εμπειρία η δική μου αλλά και η έρευνα που έχει γίνει κυρίως από έλληνες δασκάλους και καθηγητές της μουσικοπαιδαγωγικής (Τσαφταρίδης, Σαρρής, Καμπύλης Π. – Σπετσιώτης, Καλυβιώτης κ.α.) έδειξε πως η κατασκευή μουσικών οργάνων προσφέρει στο παιδί εξαιρετικές εμπειρίες και διαθεματικές γνώσεις, συνδυάζοντας εκτός από τη μουσική και άλλες τέχνες:

  • Το παιδί δημιουργεί μέσα από τη χειρωνακτική εργασία ένα έργο που παράγει τέχνη και έχει την προσωπική του σφραγίδα. Παράλληλα αναπτύσσεται η αισθητική του και εμπλέκεται με τις εικαστικές τέχνες, λόγω του τελικού διακοσμητικού ρόλου των οργάνων (Σαρρής 2010)
  • Στη διαδικασία της κατασκευής, εμπλέκεται πρακτικά με την εκμάθηση της φυσικής, αφού ανακαλύπτει τις ιδιότητες των υλικών, τους όγκους, το βάρος και την υφή, αλλά και πως παράγεται ο ήχος σε κάθε περιπτωση ταλάντωσης (χορδές, μεμβράνες, ηχεία κπ)
  • Εμπλέκεται με την εκμάθηση των μαθηματικών και της γεωμετρίας όταν καλείται να χαράξει σχήματα και να μετρήσει αποστάσεις για την τοποθέτηση τάστων σε ένα έγχορδο ή το άνοιγμα τρυπών σε ένα πνευστό.
  • Εμπλέκεται με τη γεωγραφία και μυείται στην κοινωνική ανθρωπολογία όταν καλείται να μελετήσει, να αντιγράψει και να παίξει μουσικά όργανα από διάφορες χώρες και ηπείρους. Ταυτόχρονα αποκτά και πολυπολιτισμική συνείδηση καθώς μαθαίνει για τις μουσικές παραδόσεις άλλων λαών και μπορεί να τις συγκρίνει με τη δική του.
  • Αναπτύσσει τη λογική και την ικανότητά του να προγραμματίζει, καθώς μαθαίνει να σχεδιάζει εξ αρχής ένα τελικό προιόν που απαιτεί μια σειρά ενεργειών για να γίνει.
  • Αναπτύσσει την εφευρετικότητά του κάθε στιγμή που πρέπει να λύσει κατασκευαστικά προβλήματα που του προκύπτουν.
  • Οξύνει τη φαντασία του καθώς συχνά προκύπτουν νέες ιδέες για τη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος. Μου έχουν τύχει περιπτώσεις παιδιά να ανακαλύπτουν ένα καινούργιο ηχητικό αντικείμενο.
  • Οξύνει την παρατηρητικότητα, καθώς το παιδί καλείται συχνά να αντιγράψει ένα μουσικό όργανο που βλέπει.
  • Το παιδί μαθαίνει τη χρήση εργαλείων και αποκτά κατασκευαστικές δεξιότητες, ανάλογα με την ηλικία του (όπως δέσιμο κόμπων, τύλιγμα σπάγγου, πλέξιμο λαστίχων, χρήση ξυλοκόλλας, κόψιμο σε σκληρά υλικά όπως χαρτονι, καλάμι και κόντρα πλακέ κλπ.). Πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ανάπτυξη της αδρής κινητικότητας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας.
  • Πιστεύω, ότι η εκπαιδευτική οργανοποιία μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα στην ειδική αγωγή, πάντα σε συνδυασμό με τη μουσικοκινητική αγωγή.

Εκτός από τις διαθεματικές εφαρμογές της με μαθήματα γενικής παιδείας η εκπαιδευτική οργανοποιία μπορεί να αποτελέσει βασικό αντικείμενο στην Περιβαλλοντική εκπαίδευση.

DSC_0064 ΜΠειραματική εφαρμογή της Εκπαιδευτικής Οργανοποιίας έχει γίνει στα πλαίσια προγράμματος δημιουργικής απασχόλησης με θέμα την ιστορία της Κρήτης και τον Ερωτόκριτο στα Χανιά, υπό την επίβλεψη της παιδαγωγού Μαρίας Αρχοντάκη. Το μάθημα που ήταν σε μορφή βιωματικού εργαστηρίου, αφορούσε τη σύνδεση της ιστορίας της μουσικής με την ιστορία του πολιτισμού στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στην Κρήτη, από την προϊστορική εποχή έως τη μινωική περίοδο. Το παρακολούθησαν παιδιά της Γ’, Δ’ και Ε’ δημοτικού. Γνωστικό αντικείμενο του μαθήματος ήταν η γέννηση του πολιτισμού και η ανακάλυψη της μουσικής μέσα από την ανακάλυψη των ήχων του σώματος και των πρώτων μουσικών οργάνων. Στόχος ήταν να αποκτήσουν τα παιδιά βασικές γνώσεις για την ιστορία της μουσικής, να «επανεφεύρουν» τα πρώτα μουσικά όργανα ανακαλύπτοντας τρόπους να παράγουν ήχο, με τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης των περιόδων εκείνων (από την παλαιολιθική έως την εποχή του χαλκού). Ταυτόχρονα τα παιδιά διδάχτηκαν οργανοποιία, κατασκεύασαν δηλαδή ενδεικτικά όργανα της εποχής εκείνης (κρουστά, πνευστά και έγχορδα) και αυτοσχεδίασαν παίζοντάς τα. Εμαθαν ακόμα πώς να παράγουν ρυθμό με ηχηρές κινήσεις, πώς να αυτοσχεδιάζουν τραγουδώντας τις υποτιθέμενες εμπειρίες τους της καθημερινής ζωής . Ανάμεσα στις δραστηριότητες του μαθήματος οι οποίες περιλάμβαναν εκτός από την οργανοποιία και ακρόαση μουσικής, παιχνίδια εμψύχωσης, μίμησης και χορού, γινόταν αφήγηση ιστοριών και διαλογική συζήτηση με τα παιδιά.

Παράδειγμα Σείστρου

IMG_20170409_104557Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Σείστρου, όπου με αφορμή την κατασκευή του μουσικού οργάνου, μιλήσαμε για την εποχή του χαλκού. Το σείστρο των Αρχανών είναι το αρχαιότερο μουσικο όργανο που έχει βρεθεί στην Ευρώπη. Εγινε αναφορά στα ευρήματα ανασκαφών στην ανατολική Κρήτη όπου βρέθηκαν αυτές οι πήλινες αναπαραστάσεις τελετουργικών χορών και αντιπαραβολή με τους σημερινούς κρητικούς χορούς. Παίξαμε στο μπεντίρ ένα πεντοζάλη και τα παιδιά συνόδευσαν χορεύοντας με μεταλλικά κύμβαλα, γιατί μιλήσαμε και για το μύθο του Δία και των Κουρητών που έπαιζαν κρόταλα και κύμβαλα στο Ιδαίον Αντρον, όλα αυτά τα συνδυάσαμε με την εποχή του χαλκού και το γιατί ονομάστηκε έτσι, επίσης τα παιδιά έπαιξαν τα σείστρα τους συνοδεύοντας μια ηχογράφηση που υποθέτουμε ότι αναπαράγει ένα από τα πρώτα “καταγεγραμμένα” μουσικά κομμάτια στη δύση του Μεσομήδη του κρητός.

Οποιος θέλει, μπορεί να παρακολουθήσει τη σελίδα μου στο facebook μέσω της οποίας θα ανακοινωθεί σύντομα η διοργάνωση βιωματικών σεμιναρίων – εργαστηρίων για εκπαιδευτικούς και γονείς, με στόχο την προώθηση της ιδέας της εκπαιδευτικής οργανοποιίας στους μεν και προτάσεων για να περνάνε περισσότερο δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους οι δε, κάτι που είναι απόλυτα απαραίτητο για τη ισσοροπημένη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

*Το παραπάνω άρθρο είναι μετασκευή της ομιλίας μου στην πρόσφατη παρουσίαση που έκανα στο Οξω Νου στα Χανιά με το ίδιο θέμα.

 

Το Εργαστήρι Οργανοποιίας για παιδιά στην Ημέρα Επιστημών του Πολυτεχνείου Κρήτης

DSC_0193Στην Ημέρα Επιστημών για παιδιά του Πολυτεχνείου Κρήτης στις 10 Νοεμβρίου συμμετείχα κι εγώ με το εργαστήρι οργανοποιίας μου, καθώς το Πολυτεχνείο μου έκανε την τιμή να  «αξιοποιήσει» την πρόταση που έκανα μέσα από το έργο e-ArtinEd (Ενσωμάτωση των Τεχνών στην Εκπαίδευση) για την Εκπαιδευτική Οργανοποιία.

Ετσι ένιωσα για μια μέρα «επιστήμονας» αφού συγχρωτίστηκα με τους καθηγητές και τους φοιτητές του Πολυτεχνείου και ενσωματώθηκα -έστω και για λίγο- στην παρουσίαση της εκπληκτικής δουλειάς που κάνουν εκεί. Η Ημέρα Επιστημών έχει καθιερωθεί από το Πολυτεχνείο ως μια έκθεση που απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού και δείχνει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές και ελκυστικές όψεις του ερευνητικού έργου των Σχολών του Ιδρύματος.

DSC_0204Η συμμετοχή μου ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας που είχα φέτος με το Εργαστήριο Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων και Εφαρμογών Πολυμέσων (TUC/MUSIC) στα πλαίσια του έργου για την ενσωμάτωση των τεχνών στην εκπαίδευση που ήταν συγχρηματοδοτούμενο από το Erasmus, όπου ξεκίνησα σαν εκπαιδευόμενος και κατέληξα εκπαιδευτής, αφού κρίθηκε πώς η πρότασή μου για την Εκπαιδευτική Οργανοποιία μπορούσε να συνδεθεί με το μάθημα που αφορούσε την ενσωμάτωση της μουσικής στην καθημερινή διδασκαλία της γενικής ύλης του δημοτικού σχολείου. Ομως η συμμετοχή μου αυτή είχε και μιαν άλλη διάσταση, αυτή του πως ένας ιδιώτης μπορεί να αξιοποιήσει την πλατφόρμα e-learning που έστησε και λειτουργεί το εν λόγω Εργαστήριο μέσω της οποίας αναπτύχθηκε όλο το πρόγραμμα του e-ArtinEd.

Το περίπτερό μας στην Ημέρα Επιστημών είχε δύο λειτουργίες – αντικείμενα να παρουσιάσει. Το ένα ήταν η κατασκευή πνευστών τύπου όμποε ή ζουρνά με διπλό γλωσσίδι, χρησιμοποιώντας μόνο πλαστικά καλαμάκια και το άλλο, ήταν ένας Μουσικός Τοίχος για τη Φυσική.

20181110_192115Τα παιδιά που μας επισκέφθηκαν  έμαθαν πώς φτιάχνεται αυτό το παμπάλαιο παιδικό ηχητικό παιχνίδι που οι παλιοί το έφτιαχναν με μίσχους από στάχια, παράλληλα όμως, όσο μπορούσαμε τους εξηγούσαμε πώς παράγεται ο ήχος από τα παλλόμενα γλωσσίδια, πώς με τον ίδιο τρόπο παράγεται η φωνή μας και πώς, αυξομειώνοντας το μήκος του σωλήνα αλλάζει η τονικότητα και γι αυτό κάνουμε τις τρύπες. Ολ’ αυτά βέβαια τα κάναμε παίζοντας και διασκεδάζοντας με τους αστείους ήχους που βγάζουν τα καλαμάκια!

Ο Μουσικός Τοίχος για τη Φυσική (ανακατασκευή αυτού που είχα παρουσιάσει στην έκθεση Trash Art το καλοκαίρι) κατασκευάστηκε με το σκεπτικό τα παιδιά να πρέπει να ανακαλύψουν με πόσους τρόπους μπορούν να παράγουν ήχο τα αντικείμενα που είχα προσαρμόσει σε μια παλέτα. Κι αν για τα μικρότερα παιδιά αυτή η δραστηριότητα είναι ωφέλιμη και εκτονωτική με πολλούς τρόπους (εξερεύνηση ήχων, υλικών, υφών κλπ) θα μπορούσε ένας δάσκαλος να μετατρέψει αυτή την εξερεύνηση για μεγαλύτερα παιδιά σε μάθημα φυσικής εξηγώντας τους έννοιες όπως η τριβή, η βαρύτητα, η μηχανική κ.α. καθώς φρόντισα να υπάρχουν στον Τοίχο αντικείμενα με απλούς μηχανισμούς!

20181110_110234
Δυο μπουκάλια νερού (κουρδισμένα!) μια ρόδα ποδηλάτου «αέναο rain stick», ένα γυαλόχαρτο που το τρίβεις με σφουγγαράκι, μια πιατοθήκη, κουδούνι ποδηλάτου, φόρμα για κέικ, ταψί, κουτί παπουτσιών, κρεμαστοί σωλήνες, και 4 ακόμα μηχανισμοί με κίνηση που προκαλεί την παραγωγή ήχου, αποτελούν το Μουσικό Τοίχο για τη Φυσική.

Κι αυτά είναι δύο μόνο παραδείγματα ενσωμάτωσης της οργανοποιίας στην εκπαιδευτική διαδικασία και θα μπορούσαμε να τα εξηγούμε όλα αυτά στα παιδιά, τους γονείς τους και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο αν μας το επέτρεπε ο χρόνος που ήταν λίγος ενώ οι επισκέπτες ήταν πολλοί. Χιλιάδες παιδιά και γονείς πέρασαν από τα περίπτερα της Ημέρας Επιστημών κι αν δεν ήταν οι φοιτητές που βοήθησαν εθελοντικά και στο δικό μου το περίπτερο -όπως βοήθησαν και παντού- αυτή η παρουσίαση δε θα ήταν εφικτή.

20181110_192041
Τέσσερα καταπληκτικά παιδιά ήταν οι εθελοντές μου, που με το χαμόγελο και τη θετική τους ενέργεια άντεξαν 6 ολόκληρες ώρες φτιάχνοντας καλαμάκια για χιλιάδες πιτσιρίκια!

Ενα είναι σίγουρο: τα παιδιά έφευγαν τρισευτυχισμένα από το περίπτερό μας, αφού είχαν δοκιμάσει όλους τους ήχους του μουσικού  τοίχου (μερικά παιδιά δεν ξεκολλούσαν με τίποτα) κι οι χώροι του κτιρίου που μας φιλοξένησε γέμισαν από τους αστείους ήχους των «ζουρνάδων» μας!

Ζουρλαμάρα μεγάλη!

 

Βούγκα ή bullroarer: ένα από τα αρχαιότερα ηχητικά αντικείμενα στον κόσμο

IMG_20180625_142013
Τα δύο πρώτα bullroarers που έφτιαξα, το ένα ζωγραφισμένο με ένα αυστραλέζικο θέμα από την 16χρονη κόρη ενός φίλου μου.

Η βούγκα όπως τη λέμε μεις  ή bullroarer όπως είναι παγκόσμια γνωστή ή turndun για τους ιθαγενείς της Αυστραλίας, είναι ένα από τα αρχαιότερα ηχητικά αντικείμενα και χρησιμοποιείται για τελετουργικούς και τηλεπικοινωνιακούς σκοπούς από την αρχή του πολιτισμού σε όλες τις ηπείρους της γης. Πρόκειται για ένα επίπεδο και μακρόστενο (συνήθως) κομμάτι ξύλο που περιστρέφεται στον αέρα δεμένο από ένα διπλό σπάγγο και παράγει ήχο με τη δόνηση του αέρα που προκαλεί ο σπάγγος και η περιστροφή του ξύλου γύρω από τον άξονά του. Είναι λοιπόν ένα αερόφωνο όργανο.

Για την κατασκευή του χρησιμοποιούμε μια μικρή επίπεδη τάβλα μήκους από 15-60 εκατοστά και πλάτους από 1,5 έως 7 εκατοστά . Πρέπει η τάβλα αυτή να είναι από σκληρό μασίφ ξύλο και να μην είναι πολύ ελαφριά, ούτε πολύ βαρειά, για να περιστρέφεται εύκολα. Μπορούμε να λεπτύνουμε τις ακμές της τάβλας και να δώσουμε αεροδυναμικό σχήμα στις άκρες της για να ελλατώσουμε την αντίσταση του αέρα πάνω στο ξύλο.

Η οξύτητα και η δύναμη του ήχου εξαρτάται από την ταχύτητα των στροφών της βούγκας στον άξονά της. Ανοίγουμε μια τρύπα στην άκρη του ξύλου και περνάμε ένα διπλό σπάγγο τον οποίο στρίβουμε λίγο πριν ξεκινήσουμε τις περιστροφές. Το μήκος του σπάγγου δεν πρέπει να περνάει το ύψος του βραχίονά μας, για να μην ακουμπάει στο έδαφος κατά την περιστροφή. Τέλος, μπορούμε να φτιάξουμε και μια χειρολαβή για να κρατάμε το σπάγγο και να μη μας κόβει το χέρι όταν τον γυρνάμε.

Η wikipedia αναφέρει: το bullroarer, ή ρόμβος ή turndun είναι ένα αρχαίο τελετουργικό μουσικό όργανο, μια συσκευή που χρησιμοποιείται  για την επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις. Το αρχαιότερο bullroarer έχει βρεθεί στην Ουκρανία και χρονολογείται από την παλαιολιθική περίοδο, 18.000 π.Χ. Ο ανθρωπολόγος Μάικλ Μπόιντ, αναφέρει ότι έχουν βρεθεί τέτοια αντικείμενα στην Ευρώπη, την Ασία, την ινδική υπο-ήπειρο, την Αφρική, την Αμερική και την Αυστραλία.

Στην Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα ήταν ένα ιερό όργανο που χρησιμοποιήθηκε στα Διονυσιακά Μυστήρια και ειδικότερα στις τελετές της Κυβέλης και το ονόμαζαν Ρόμβο που κυριολεκτικά σημαίνει «περιστρέφεται» ή «τρεμοπαίζει» και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε τελετουργίες παγκοσμίως. 
Στην ελληνική παράδοση καταγράφεται και ως βουρβούνα ή βροντάρα ή βρονταλίδα, παιδικό ηχητικό παιχνίδι. Ο Φ. Ανωγειανάκης καταγράφει μια βούγκα τριγωνικού σχήματος.

Αυστραλία
Μαζί με το didgeridoo, ήταν μια εξέχουσα μουσική τεχνολογία των Αυστραλών aborigines, που τα χρησιμοποιούσαν σε τελετές σε ολόκληρη την ήπειρο όπως για παράδειγμα σε ταφές, για να αποτρέψουν τα κακά πνεύματα ή τις κακές ειδήσεις. Απο ορισμένες φυλές θεωρούνται μυστική υπόθεση των ανδρών και απαγορεύεται σε γυναίκες, παιδιά, μη μυημένους άνδρες ή σε τρίτους να το ακούνε και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις με ποινή θανάτου για τους παραβάτες.
Χρησιμοποιούνται ακόμα στις τελετές μύησης των ανδρών και ο ήχος που παράγουν θεωρείται οτι αντιπροσωπεύει τον ήχο του «φιδιού του ουράνιου τόξου» δηλαδή του ίδιου του Δημιουργού. Στους πολιτισμούς της νοτιοανατολικής Αυστραλίας, ο ήχος του bullroarer είναι η φωνή της θεότητας Daramulan, και ένα επιτυχημένο bullroarer μπορεί να γίνει μόνο εάν έχει κοπεί από ένα δέντρο που περιέχει το πνεύμα του.

Δείτε εδώ πώς παίζεται το bullroarer

Αυτή η σκηνή από την εκπληκτική ταινία  Crocodile Dundee (Ο Κροκοδειλάκιας) είναι που μάλλον έκανε γνωστό το bullroarer σ’ όλο τον κόσμο. Προσέξτε το «πάω να κάνω ένα τηλεφώνημα»:

Βρετανία και Ιρλανδία

BullRoarerBritish1898

Στη Βρετανία και την Ιρλανδία, το bullroarer χρησιμοποιείται κυρίως για διασκέδαση, αν και παλαιότερα μπορεί να έχει χρησιμοποιηθεί για τελετουργικούς σκοπούς. Σε μέρη της Σκωτίας ήταν γνωστό ως «ξόρκι κεραυνού» και θεωρήθηκε ότι προστατεύει κάποιον από τους κεραυνούς. 

Σκανδιναβία

Οι σκανδιναυοί της παλαιολιθικής εποχής χρησιμοποιούσαν το bullroarer. Το 1991, οι αρχαιολόγοι  βρήκαν ένα τεμάχιο σχιστόλιθου μήκους 6,4 cm που αποδείχτηκε ότι ήταν ένα bullroarer 5000 ετών  (ονομάζεται brummer στη Σκανδιναβία).

Μάλι

Η φυλη Dogon χρησιμοποιεί  bullroarers για να ανακοινώσει την έναρξη των τελετών που διεξάγονται κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Sigui που πραγματοποιείται κάθε εξήντα χρόνια για περίοδο επτά ετών. Ο ήχος έχει αναγνωριστεί ως η φωνή ενός προγόνου από τον οποίο κατεβαίνουν όλοι οι Dogon.

Πολιτισμός Māori (Νέα Ζηλανδία)

Το pūrerehua είναι το παραδοσιακό bullroarer των Māori.  Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη Māori για το σκώρο. Κατασκευασμένα από ξύλο, πέτρα ή κόκκαλο και προσαρτημένα σε μια μακρά χορδή, τα όργανα χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για τη θεραπεία ή την πρόκληση βροχής.

Ιθαγενεις Βόρειας Αμερικής

Σχεδόν όλες οι αυτόχθονες φυλές στη Βόρειο Αμερική χρησιμοποίησαν bullroarer σε θρησκευτικές και θεραπευτικές τελετές και ως παιχνίδια.
Στη Βόρεια Αλάσκα τα bullroarers των Inupiat είναι γνωστα ως imigluktaaq ή imigluktaun και περιγράφονται ως ηχητικό παιχνίδι από κόκαλο ή ξύλο και πλεγμένο σύρμα.

Ιθαγενής Νότιας Αμερικής

Οι Σαμάνοι της λεκάνης του Αμαζονίου, για παράδειγμα στον πολιτισμό Τούπι, Καμαγιούρα και Μπορόρο, χρησιμοποιούσαν bullroarers ως μουσικό όργανο για τελετουργίες. Στις γλώσσες των Tupian, το bullroarer είναι γνωστό ως hori hori.

(πηγή: wikipedia)

«Παίζοντας» με τους ενήλικες!

_MG_6992Ασε με να «γεμίσω» το χώρο σου. Οχι με τα  κιλά μου, αλλά με την ενέργειά μου και την κίνηση. Μου αρέσει να ελέγχω την αύρα του χώρου, διοχετεύοντας όση ενέργεια και αγάπη έχω γι αυτό που κάνω.

Οταν ξεκίνησα αυτό το Blog, έγραψα το πρώτο κείμενο με τίτλο:

«Θες να παίξουμε;»

Το δικό μου παιχνίδι απευθύνεται σε παιδιά όσο και σε ενήλικες.

Το παιχνίδι της μουσικής ανατρέφει τα παιδιά και  θεραπεύει τους ενήλικες. Οταν βλέπω περίεργα, εντυπωσιασμένα μα πιο πολύ χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου, ξέρω ότι έχω πετύχει. Ακόμα κι αν δεν καταφέρνω να βρω συνεργάτες για να παίξω ο ίδιος μουσική -είναι πολλά χρόνια τώρα που παίζω μόνος- έχω βρει τη διέξοδό μου: παίζω μ’ένα σωρό όμορφο κόσμο στα εργαστήριά μου, μαθαίνοντάς τους να φτιάχνουν απλά ηχητικά αντικείμενα – μουσικά όργανα και να κάνουν μουσική μ’αυτά. Και μπορώ να σου πω, πως δεν υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο σ’ αυτές τις συναντήσεις από το να βλέπεις τους ενήλικες να ξαναγίνονται παιδιά.

_MG_7032Οπως εδώ, στις φωτογραφίες αυτές από το σεμινάριο ρυθμού και κρουστών του Γιάννη Παπατζανή, όπου κλήθηκα να παρουσιάσω το πώς, από ανακυκλώσιμα υλικά μπορείς να παράγεις ήχο, πώς μπορείς να φτιάξεις μουσικά όργανα από τα σκουπίδια, πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα. Αγαπημένη στιγμή στο τέλος του εργαστηρίου, όταν με την προτροπή και τη συμμετοχή του δασκάλου τους, όλοι οι εκπαιδευόμενοι του σεμιναρίου έπαιξαν ρυθμούς με τις κατασκευές μου και χόρεψαν γύρω από τον «πάγκο» του εργαστηριού σαν ινδιάνοι σε τελετή με το σαμάνο στη μέση ή καλύτερα, σαν πρωτόγονοι που ανακαλύπτουν τη γλώσσα της ψυχής τους μέσα από το ρυθμό.

Αν θες κι εσύ να παίξουμε, αν θες να σου «γεμίσω» το χώρο με κίνηση και ήχο,  επικοινώνησε μαζί μου μέσα από αυτό το blog ή τη σελίδα μου στο facebook.

Περισσότερα για το σεμινάριο Ρυθμού και Κρουστών εδώ

Κι εδώ ένα βιντεάκι με αποσπάσματα από όλο το σεμινάριο

O Μουσικός μου Τοίχος στην Εκθεση TRASH Art στο κτήμα της BIOLEA στον Αστρικα

IMG_20180601_164159Ημουν ο μόνος μουσικός ανάμεσα σε εικαστικούς, που εξέθεσαν έργα τους φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά στην έκθεση TRASH Art που έγινε 22-27 του Μάη στο κτήμα της  BIOLEA στον Αστρικα, στην κορφή ενός λόφου με καταπληκτική θέα.

Παρ’ όλα αυτά ο μουσικός τοίχος που έφτιαξα ειδικά για την έκθεση βρήκε τη θέση του, αφού παιδιά και μεγάλοι έπαιξαν με τους ήχους του κι εξερεύνησαν τις εκπλήξεις του.

Στόχος της έκθεσης ήταν η ευαισθητοποίηση σε θέματα ανακύκλωσης και χαίρομα γιατί σ’ αυτήν συμμετείχαν φίλοι καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης, η Μαριώ Αιραμ κι άλλοι.

Ο συγκεκριμένος Μουσικός Τοίχος είναι προς πώληση, όποιος ενδιαφέρεται γι αυτόν ή για νέα παραγγελία ας επικοινωνήσει μαζί μου. Περισσότερα για τους Μουσικούς Τοίχους που κατασκευάζω εδώ

33141860_638372536499892_1751118433560297472_n
Ως συνήθως, ο Μουσικός μου Τοίχος τράβηξε το ενδιαφέρον των παιδιών που επισκέφθηκαν την έκθεση…

22-May-Trash-Art
Η αφίσσα της έκθεσης

Εργαστήριο οργανοποιίας για εκπαιδευτικούς σε σεμινάριο του ΚΠΕ Βάμου

27072765_1165867243547259_9216096095919656226_nΕργαστήριο κατασκευής μουσικών οργάνων με ανακυκλώσιμα υλικά στήθηκε στα πλαίσια του Σεμιναρίου του Περιφερειακού Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για την Ανακύκλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου στις 26-27 του Γενάρη. Το εργαστήριο παρακολούθησαν εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απ’ όλη την Κρήτη, που συμμετέχουν ή θέλουν να συμμετάσχουν σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

27355982_1165866940213956_4685853703928547114_oΠιό συγκεκριμένα, το Σεμινάριο – Συνάντηση του Περιφερειακού Δικτύου ΠΕ «Αλλάξτε συμπεριφορές… ΑνακυκλωS.O.S.τε!» υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της Πράξης «ΚΕΝΤΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΚΠΕ)-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» μέσω του  Επιχειρησιακού Προγράμματος  «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ»  με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και τους Υπεύθυνους Σχολικών Δραστηριοτήτων των Διευθύνσεων ΠΕ και ΔΕ της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κρήτης. Σκοπός του Σεμιναρίου ήταν η ενίσχυση των δράσεων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στα σχολεία. Στόχος είναι η ανταλλαγή εμπειριών, ιδεών και γνώσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών που συμμετέχουν, η παροχή γνώσεων και τεχνικών ευαισθητοποίησης μαθητών, εκπαιδευτικών και της τοπικής κοινωνίας για τη μείωση των απορριμμάτων, την επαναχρησιμοποίηση υλικών, την κομποστοποίηση και την ανακύκλωση. Στο Σεμινάριο αυτό συμμετέχουν εκπαιδευτικοί του Δικτύου αλλά και εκπαιδευτικοί που ενδιαφέρονται να υλοποιήσουν σχετικό πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και να συμμετάσχουν στο Δίκτυο.

27164498_1165867410213909_5110709422877742998_o

Εκτός από το δικό μου Εργαστήριο, έγιναν ακόμα:

Εργαστήριο Θεατρικού Παιχνιδιού από το ΚΠΕ Ιεράπετρας, Εργαστήριο Ανακύκλωσης Χαρτιού από το ΚΠΕ Αρχανών και Εργαστήρι – Οικοθέατρο Σκιών με ανακυκλωμένα υλικά με το Νίκο Μπλαζάκη, Καραγκιοζοπαίκτη-μουσικό (βλέπε φωτογραφίες πιο κάτω).

27072965_1165867196880597_4555630054987269640_n27024037_1165867126880604_5089205840459427614_o27023769_1165867010213949_1930863730389676383_o

27654369_1165866410214009_1168805296844755073_n27540174_1165865313547452_800356425682391894_n27073077_1165865916880725_174853065012973144_n

Βιωματικό εργαστήρι για την ιστορία της μουσικής – ένα πρωτότυπο μουσικό μάθημα στη Θεατροχώρα

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η ανακάλυψη της μουσικής και η εξέλιξή της από την παλαιολιθική εποχή ως την εποχή του Μινωικού πολιτισμού ήταν το θέμα ενός πρωτότυπου μουσικού μαθήματος που πραγματοποιήθηκε στη Θεατροχώρα. Το μάθημα έγινε από το Γιώργο Γυπάκη στα πλαίσια του προγράμματος “Θέατρο και Τέχνες με ψηφιακές τεχνολογίες” που υλοποιεί η Θεατροχώρα σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης.

Το μάθημα που ήταν σε μορφή βιωματικού εργαστηρίου, αφορούσε τη σύνδεση της ιστορίας της μουσικής με την ιστορία του πολιτισμού στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στην Κρήτη, από την προϊστορική εποχή έως τη μινωική περίοδο. Το παρακολούθησαν παιδιά της Γ’, Δ’ και Ε’ δημοτικού. Γνωστικό αντικείμενο του μαθήματος ήταν η γέννηση του πολιτισμού και η ανακάλυψη της μουσικής μέσα από την ανακάλυψη των ήχων του σώματος και των πρώτων μουσικών οργάνων. Στόχος ήταν να αποκτήσουν τα παιδιά βασικές γνώσεις για την ιστορία της μουσικής, να «επανεφεύρουν» τα πρώτα μουσικά όργανα ανακαλύπτοντας τρόπους να παράγουν ήχο, με τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης των περιόδων εκείνων (από την παλαιολιθική έως την εποχή του χαλκού). Ταυτόχρονα τα παιδιά διδάχτηκαν οργανοποιία, κατασκεύασαν δηλαδή ενδεικτικά όργανα της εποχής εκείνης (κρουστά, πνευστά και έγχορδα) και αυτοσχεδίασαν παίζοντάς τα. Εμαθαν ακόμα πώς να παράγουν ρυθμό με ηχηρές κινήσεις, πώς να αυτοσχεδιάζουν τραγουδώντας τις υποτιθέμενες εμπειρίες τους της καθημερινής ζωής . Ανάμεσα στις δραστηριότητες του μαθήματος οι οποίες περιλάμβαναν εκτός από την οργανοποιία και ακρόαση μουσικής, παιχνίδια εμψύχωσης, μίμησης και χορού, γινόταν αφήγηση ιστοριών και διαλογική συζήτηση με τα παιδιά.

Το μάθημα οργανώθηκε με το σκεπτικό της εφαρμογής της μουσικοπαιδαγωγικής μεθόδου Coleman, που αναπτύσει τη βιωματική σχέση των παιδιών με τα μουσικά όργανα και τη μουσική τέχνη (βλέπε εδώ) με παράλληλη αξιοποίηση των σύγχρονων μουσικοπαιδαγωγικών εργαλείων, όπως αναπτύσσονται στο αναλυτικό πρόγραμμα του δημόσιου σχολείου.

 

 

Η ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ COLEMAN ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


Satis coleman - Creative music4a

Του Γιώργου Γυπάκη

Από το 1922 που εκδόθηκε το βιβλίο της αμερικανίδας μουσικοπαιδαγωγού Satis Narona Coleman «Δημιουργική Μουσική για παιδιά» η οργανοποιία με απλά υλικά είναι μια τεκμηριωμένη, αποδεκτή μέθοδος  για το ξεκίνημα της μουσικής εκπαίδευσης των μικρών παιδιών – αυτό που σήμερα ονομάζουμε μουσική προπαιδεία.

Η Coleman ανέπτυξε ένα δικό της σύστημα, παράλληλα με τον Kodaly  και λίγα χρόνια πριν τον Orff , βάζοντας ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης μουσικής παιδαγωγικής. Οι δημιουργικές δραστηριότητες που προτείνει η Coleman εφαρμόζονται σήμερα καθολικά .

Η Coleman βασίζει τη θεωρία της για τη μουσική εκπαίδευση στις απαρχές της ανακάλυψης της μουσικής από τον προϊστορικό άνθρωπο. Εκτιμά βαθειά τη συνεισφορά στη μουσική των «πρωτόγονων κοινωνιών» όπως των αυστραλών ιθαγενών αλλά και της αφρικανικής παράδοσης των μαύρων του αμερικάνικου νότου. Αξιοποιεί την πρωτόγονη φύση των παιδιών και τα βοηθάει να ανακαλύψουν μόνα τους τον ήχο, μέσα από τα αντικείμενα που τον παράγουν. Τα προτρέπει να εξερευνήσουν τις ιδιότητες των υλικών και να επανεφεύρουν τα πρώτα μουσικά όργανα, σε ένα βιωματικό εργαστήρι της μουσικής που ξεκινάει από την πρωταρχική έκφραση για να καταλήξει στη γνώση του μουσικού οργάνου και της μουσικής σημειογραφίας.

Στην πορεία αυτή, τα παιδιά πρώτα μαθαίνουν να φτιάχνουν και να παίζουν αυτοσχέδια όργανα από όλες τις κατηγορίες μουσικών οργάνων, ώστε να είναι σε θέση αργότερα να επιλέξουν το κανονικό όργανο στο οποίο θα αφιερωθούν. Μαθαίνουν  να αυτοσχεδιάζουν, μέσα από το τραγούδι και το χορό, ακριβώς όπως γίνεται στους πρωτόγονους πολιτισμούς, μαθαίνουν ακόμα και να συνθέτουν τα δικά τους τραγούδια στα δικά τους όργανα. Τέλος μαθαίνουν να ερμηνεύουν ομαδικά μουσική σε κοινό.  «Ο πρωτόγονος άνθρωπος, λέει η Coleman, έφτιαχνε τα δικά του όργανα, έτσι θα κάνουμε κι εμείς τα δικά μας! Πόσο αρέσει στα παιδιά η κατασκευή τους! Και φυσικά, κάθε παιδί θέλει να παίξει στο όργανο που έφτιαξε!» Και πιο κάτω: «Ξεκινώντας από τα κρουστά, τα παιδιά μου θα είναι οι μικροί άγριοι που δε θα ξέρουν τίποτε από μουσική, θα χορεύουν πρωτόγονους χορούς και θα χτυπούν πάνω σε ακατέργαστα τύμπανα και θα κουνάνε ακατέργαστα κρόταλα μέχρι να ανακαλύψουν έναν τρόπο να βγάλουν τόνο. Το τραγούδι, επίσης, θα το ακολουθήσουμε από το απλούστερο ξεκίνημά του μέσα από την πορεία της εξέλιξής του και θα συσχετίσουμε το τραγούδι μας με το όργανο». Η Coleman θεωρεί ότι η μουσική είναι άρρηκτα δεμένη με λόγο και την κίνηση γι αυτό και η μέθοδός της περιλαμβάνει τη διδασκαλία μουσικής μέσω του τραγουδιού και του χορού σε ξεχωριστά κεφάλαια.

Σύμφωνα με την ίδια, αν ένα παιδί βιώσει την τέχνη της μουσικής από τα πρωτόγονά ξεκινήματα, κατασκευάσει τα δικά του όργανα και παίξει σ αυτά και ανακαλύψει μόνο του κάθε στάδιο στην ανάπτυξη των μουσικών οργάνων, μπορεί να αποκτήσει μουσικότητα. Ο τελικός στόχος είναι «να κάνουμε προσβάσιμη ολόκληρη την ιστορία της μουσικής σε ένα παιδί και να μπορεί να τη βιώσει και να την επεξεργαστεί , να βρει πώς θα φτιάξει και πώς θα χρησιμοποιήσει όλα εκείνα τα όργανα και να οργανώσουμε μια πορεία κατάλληλη για τα παιδικά χέρια και μυαλά που θα προσφέρει μια πραγματική εμπειρία ανάπτυξης της μουσικής τέχνης με τρόπο που θα αφυπνίζει και θα καθορίζει τις μουσικές του δυνάμεις και την καλαισθησία.»

Συνοψίζοντας η Coleman αναφέρει ότι η μέθοδός της «Δημιουργική Μουσική» μπορεί να συνεισφέρει στην εκπαίδευση και ανάπτυξη του παιδιού συμβάλλοντας στους ιδιαίτερους τομείς:

  • της δημιουργικής του δύναμης
  • της δύναμης να σκέφτεται για τον εαυτό του
  • των γενικών του γνώσεων
  • της ολόπλευρης συμμετοχής της συναισθηματικής του δύναμη
  • της εκτίμησης της ομορφιάς και
  • της κοινωνικοποίησης του

και γι αυτούς τους λόγους υπηρετεί τους σκοπούς της Εκπαίδευσης (Τσαφταρίδης 2013)

Satis coleman - Creative musicΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΙΑΣ

Αν  και η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει την ουσία και τα ίδια συστατικά της στοιχειοδομικής μουσικής του συστήματος Ορφ και άλλων συστημάτων που αναπτύχθηκαν  αργότερα, η μεγαλύτερη διαφορά βρίσκεται στην έμφαση που δίνει στην παιδαγωγική αξία της οργανοποιίας. Ας σημειωθεί παρ’ όλα αυτά πως και στο Ινστιτούτο Orff στην Αυστρία η Οργανοποιία είναι ένα βασικό μάθημα.  Η εμπειρία έδειξε πως η κατασκευή μουσικών οργάνων προσφέρει στο παιδί εξαιρετικές εμπειρίες και διαθεματικές γνώσεις, που ελάχιστες τέχνες θα μπορούσαν να αναπληρώσουν:

  • Το παιδί δημιουργεί μέσα από τη χειρωνακτική εργασία ένα έργο που παράγει τέχνη και έχει την προσωπική του σφραγίδα. Παράλληλα αναπτύσσεται η αισθητική και οι εικαστικές τέχνες, λόγω του τελικού διακοσμητικού ρόλου των οργάνων (Σαρρής 2010)
  • Στη διαδικασία αυτή, εμπλέκεται πρακτικά με την εκμάθηση της φυσικής, αφού ανακαλύπτει τις ιδιότητες των υλικών, τους όγκους, το βάρος και την υφή, αλλά και πως παράγεται ο ήχος σε κάθε περιπτωση ταλάντωσης (χορδές, μεμβράνες, ηχεία κπ)
  • Εμπλέκεται με την εκμάθηση των μαθηματικών και της γεωμετρίας όταν καλείται να χαράξει σχήματα και να μετρήσει αποστάσεις για την τοποθέτηση τάστων σε ένα έγχορδο ή το άνοιγμα τρυπών σε ένα πνευστό.
  • Εμπλέκεται με τη γεωγραφία, όταν καλείται να αντιγράψει και να παίξει μουσικά όργανα από διάφορες χώρες και ηπείρους. Ταυτόχρονα αποκτά και πολυπολιτισμική συνείδηση καθώς μαθαίνει για τις μουσικές παραδόσεις άλλων λαών.
  • Αναπτύσσει τη λογική και την ικανότητά του να προγραμματίζει, καθώς μαθαίνει να σχεδιάζει εξ αρχής ένα τελικό προιόν που απαιτεί μια σειρά ενεργειών για να γίνει.
  • Αναπτύσσει την εφευρετικότητά του κάθε στιγμή που πρέπει να λύσει κατασκευαστικά προβλήματα που του προκύπτουν.
  • Οξύνει τη φαντασία του καθώς συχνά προκύπτουν νέες ιδέες για τη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος. Μου έχουν τύχει περιπτώσεις παιδιά να ανακαλύπτουν ένα καινούργιο ηχητικό αντικείμενο.
  • Οξύνει την παρατηρητικότητα, καθώς το παιδί καλείται συχνά να αντιγράψει ένα μουσικό όργανο που βλέπει.
  • Το παιδί μαθαίνει τη χρήση εργαλείων και αποκτά κατασκευαστικές δεξιότητες, ανάλογα με την ηλικία του (όπως δέσιμο κόμπων, τύλιγμα σπάγγου, πλέξιμο λαστίχων, χρήση ξυλοκόλλας, κόψιμο σε σκληρά υλικά όπως χαρτονι, καλάμι  και κόντρα πλακέ κλπ.)

Πρέπει να σημειωθεί ότι η παιδική οργανοποιία υπάρχει και στη λαϊκή μας παράδοση. Ο μεγάλος μας μουσικολόγος Φ. Ανωγειανάκης αναφέρει πολλές τέτοιες κατασκευές από παιδιά για παιδιά, είτε για εκπαιδευτικούς λόγους (στην Κρήτη έφτιαχναν την αρτικόλυρα μέχρι να αποκτήσουν την αληθινή λύρα) είτε ως παιχνίδι – ηχητικό αντικείμενο (όπως η στράκα, η νουνούρα κ.α.). Η παραδοσιακή διδασκαλία, κοινώς «μαθητεία» της οργανοποιίας εξάλλου έχει μελετηθεί από το Νικόλα Τσαφταρίδη, ως ένα άγνωστο αλλά σημαντικό κομμάτι με ιστορική συνέχεια από το Βυζάντιο ως τις μέρες μας.

Κατά τον Νικόλα Τσαφταρίδη,  πρωτεργάτη της παιδαγωγικής εφαρμογής της οργανοποιίας στη χώρα μας, «το μουσικό όργανο που γίνεται από τα ίδια τα παιδιά ή με τη συμμετοχής τους αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο για να μάθουν να το χρησιμοποιούν. Αυξάνεται έτσι η δεκτικότητά τους και έχουν πιο δημιουργική και ουσιαστική συμμετοχή στο μάθημα της μουσικής. Γι αυτό το λόγο η κατασκευή δεν πρέπει να είναι μόνο ο σκοπός ή το τελικό προϊον αλλά και το μέσο για την παιδαγωγική προσέγγιση της μουσική. Μέρος της προετοιμασίας του μαθήματος της κατασκευής, συνεχίζει ο Τσαφταρίδης, πρέπει να αποτελεί και η εύρεση κάποιων κομματιών κατάλληλων, για να χρησιμοποιηθούν άμεσα τα συγκεκριμένα όργανα. Κάποιο ρυθμικό παιχνίδι ή κάποιο τραγούδι που θα συνοδεύεται από τα όργανα αυτά και θα ενισχύσει το ενδιαφέρον των παιδιών για τη μουσική. Ετσι θα τους δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουν όχι μόνο τον ήχο μέσω του οργάνου αλλά και το πώς χρησιμοποιείται, δηλαδή τη μουσική».

Satis coleman - Creative music6Η ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑΣ

Εχει ενδιαφέρον το ότι η αφετηρία όλων των προβληματισμών που οδήγησαν την Coleman σ’ αυτές τις διαπιστώσεις είναι η τραυματική της πρώτη επαφή με τη μουσική μέσω του πιάνου, η απογοήτευση από τη στέρηση της χαράς του αυτοσχεδιασμού, η επίπονη, άχαρη και βαρετή διαδικασία στην οποία υπεβλήθη για να μάθει να διαβάζει «τα μαύρα σημαδάκια στις γραμμές». Πρόκειται για μια εμπειρία για την οποία ακούω πολύ συχνά να μιλάνε σήμερα άνθρωποι που έχοντας αποφοιτήσει από τα κλασσικά ωδεία με ευνουχισμένο το ταλεντο τους, δηλώνουν ότι δεν έχουν «ξαναπιασει από τότε στα χέρια τους το όργανο». Αναρωτιέμαι γιατί δε βρέθηκε κανείς να τους πει ότι πριν αρχίσουν να «σπουδάζουν» ένα μουσικό όργανο θα έπρεπε πρώτα να περάσουν από ένα τμήμα μουσικής προπαιδείας!

Στη χώρα μας, άργησε κάτι λιγότερο από έναν αιώνα να παγιωθεί η αντίληψη ότι η μουσική εκπαίδευση δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεκινάει από τη μουσική γνώση δηλαδή τη θεωρία και τη σημειογραφία της, αλλά από το μουσικό βίωμα, τη μουσική εμπειρία. Σήμερα είναι καθολική η αντιληψη ότι τα παιδιά πρέπει να ξεκινούν τη μουσική τους εκπαίδευση από παιγνιώδεις δραστηριότητες που θα συνδυάζουν το λόγο, τη μουσική και την κίνηση πολύ πριν αρχίσουν να μαθαίνουν να γράφουν και να διαβάζουν το πεντάγραμμο. Η αντίληψη αυτή, που έγινε ευρύτερα αποδεκτή μέσω του συστήματος Ορφ που μεταλαμπάδευσε στην Ελλάδα η Πολυξένη Ματέυ Ρουσοπούλου, έχει περάσει σήμερα στην ύλη του δημόσιου σχολείου και διδάσκεται στα μουσικοπαιδαγωγικά τμήματα των ΑΕΙ, όμως δεν είναι γνωστή ακόμα σε όλους τους γονείς που θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν τη μουσική τους δεκτικότητα.

Στην ύλη του μαθήματος μουσικής της Α’βάθμιας εκπαίδευσης του δημόσιου σχολείου περιλαμβάνεται και η οργανοποιία με μια σειρά από ενδεικτικές κατασκευές που βοηθούν τα παιδιά να αποκτήσουν οικειότητα με το αντικείμενο. Η ένταξή της οργανοποιίας στο σχολικό πρόγραμμα είναι  επιστέγασμα των προσπαθειών καθηγητών όπως ο Νικόλας Τσαφταρίδης, ο Κώστας Μόσχος, ο Δημήτρης Σαρρής κ.α. εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Το όραμα της Satis Coleman για μια Δημιουργική Μουσική από τα παιδιά και για τα παιδιά, εμπλουτισμένο με ρυθμικά και μουσικά παιχνίδια εμπνευσμένα από το υλικό όλων των μουσικοπαιδαγωγικών συστημάτων του 20ου αιώνα, επηρρεάζει τα μουσικά εκπαιδευτικά προγράμματα και ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παιδαγωγικές ανάγκες των μουσικών τάξεων σε όλο τον κόσμο.

Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο της Satis N. Coleman “Creative Music for Children”

Βιβλιογραφία:

Satis N. Coleman “Creative Music for Children” 1922                                             Δ. Αντωνακάκης-Ε. Χιωτάκης Μουσική Παιδαγωγική διαθεματικές εφαρμογές για μικρά παιδιά Καστανιώτης 2007                                                                                                       Τσαφταρίδης Νικόλας (1995). Αυτοσχέδια Μουσικά όργανα. Αθήνα: Σ & Μ Νικολαῒδης ΟΕ. Σεννή Παναγιώτα (2012). Τα αυτοσχέδια μουσικά όργανα: δραστηριότητες για την προσχολική εκπαίδευση. Πτυχιακή εργασία ΤΕΕΑΠΗ, Πανεπιστήμιο Πατρών. Τσαφταρίδης, Ν. (2006). «Κατασκευές Μουσικών Οργάνων και κατασκευές με απλά υλικά: Μια προσπάθεια θεωρητικής – παιδαγωγικής προσέγγισης». Βόλος: Πρακτικά Συνεδρίου                                                                                                                                      Σαρρής Δ. (2010). «Ταξιδεύοντας στην Οργανοτοπία»: η μεταμάθηση μέσα από την εκπαιδευτική κατασκευή μουσικών οργάνων. Αθήνα: Πρακτικά Συνεδρίου             Πρόγραμμα ΜΕΛΙΝΑ /Ο ήχος της Μουσικής

Satis coleman - Creative music10

Ανακύκλωση και μουσικά όργανα στο νηπιαγωγείο Στερνών

DSCN2215Tην Πέμπτη 23 Νοεμβρίου – στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Μείωσης των Απορριμμάτων – βρέθηκα στο Νηπιαγωγείο Στερνών που πραγματοποιούσε δράση σε συνεργασία με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για την Αειφορία ΚΠΕ ΒΑΜΟΥ για την 4η Ημέρα Επαναχρησιμοποίησης του Περιφερειακού Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με θέμα «Αλλάξτε συμπεριφορές: ΑνακυκλωSOSτε!»

Εκεί μίλησα στα παιδιά για την ανακύκλωση και για το πώς πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον από τη ρύπανση και τους έμαθα πώς να ξαναχρησιμοποιούν τα πλαστικά μπουκάλια με «μουσικό» τρόπο!

Οπως γράψανε κι οι ίδιες οι νηπιαγωγοί των Στερνων

«α)φτιάξαμε μουσικά οργανάκια και πειραματιστήκαμε με ήχους που μας δίνουν τα πλαστικά μπουκάλια Γιώργος Γυπάκης ευχαριστούμε πολύ για τις ιδέες, τις γνώσεις και την ενέργεια που μοιράστηκες μαζί μας και β)ξεκινήσαμε να δίνουμε νέα χρήση σε άχρηστα αντικείμενα δημιουργώντας πρωτότυπες γλάστρες»

DSCN2208DSCN2205DSCN2204DSCN220123844394_685304355012377_2241541825198032370_n

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΟΙΧΟΣ: Δημιουργήστε ένα κέντρο μουσικών δραστηριοτήτων για παιδιά στο χώρο σας!

 

DSC_0023
Φωτο από το 1ο Παιδικό Φεστιβάλ Χανίων

“Ο Μουσικός Τοίχος αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για τον εκπαιδευτικό, που δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να εξερευνήσουν τους ήχους μέσα από παιγνιώδεις προσεγγίσεις. Τα ελκυστικά ανακυκλωμένα αντικείμενα που με πολύ φαντασία υπάρχουν επάνω σε ένα Μουσικό Τοίχο, αποτελούν πρόκληση για τους μικρούς μας φίλους. Διεγείρουν τη φαντασία τους και εκτοξεύουν την ευρηματικότητα τους, έχοντας σαν αποτέλεσμα να γίνονται χωρίς και οι ίδιοι να το καταλάβουν «μικροί μουσικοί».”

Μαρία Αρχοντάκη, Ψυχολόγος – Παιδαγωγός, ιδιοκτήτης της ΘΕΑΤΡΟΧΩΡΑΣ

Τί είναι ο Μουσικός Τοίχος και ποιά είναι η παιδαγωγική του αξία

Γράφει και…κατασκευάζει ο Γιώργος Γυπάκης,

μουσικός, οργανοποιός και δάσκαλος οργανοποιίας
Τηλέφωνο για παραγγελία μουσικού τοίχου 6937150345

Ο Μουσικός Τοίχος είναι μία “μουσική εγκατάσταση” που μπορεί να γίνει σε κινητή ή σταθερή βάση. Περιλαμβάνει τη χρήση ανακυκλώσιμων ή φυσικών υλικών που βρίσκουμε στο περιβάλλον μας, τα οποία με την κατάλληλη τροποποίηση-επεξεργασία, μετατρέπονται σε ηχητικά αντικείμενα ή αυτοσχέδια μουσικά όργανα.
Συνήθως τα αντικείμενα που τοποθετούνται στο μουσικό τοίχο είναι ιδιόφωνα που κρούωνται, σείωνται ή τρίβονται. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά : μεταλλικά μαγειρικά σκεύη, καπάκια και άλλα αντικείμενα μεταλλικά (π.χ. παλιά κουδούνια, σωλήνες ή ντίζες), πλαστικά (π.χ. κουβάδες, σωλήνες ηλεκτρολόγου ή μπουκάλια) ή ξύλινα (π.χ. κουτιά) που παράγουν ήχο με διάφορους τρόπους. Τα αντικείμενα αυτά τακτοποιούνται πάνω στη βάση με κριτήριο τη μουσικότητά τους και τους ηχητικούς ή μελωδικούς συνδυασμούς που μπορεί να κάνουν μεταξύ τους.

Σε πολλές χώρες του εξωτερικού, ο Μουσικός Τοίχος εγκαθίσταται σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, σχολές όπου διδάσκεται η μουσική προπαιδεία, παιδότοπους κλπ. Ο κάθε χώρος τον αξιοποιεί σύμφωνα με τις παροχές υπηρεσίας που προσφέρει (είτε σαν παιχνίδι πολλαπλών δραστηριοτήτων, είτε ως μουσικο-εκπαιδευτικό παιχνίδι.
Ο Μουσικός Τοίχος κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών. Τα προσελκύει και τα προκαλεί να ανακαλύψουν τις δυνατότητες που έχει κάθε αντικείμενο. Χωρίς να έχουν ιδιαίτερες γνώσεις μουσικής, με μοναδικό οδηγό τη φαντασία τους, δραστηριοποιούνται και «ζωντανεύουν» τα αντικείμενα, που βρίσκονται απλά κρεμασμένα ή βιδωμένα στον τοίχο. Με τη βοήθεια των κρουστήρων (μπαγκετών) και άλλων αντικειμένων που είναι τοποθετημένα μπροστά στην εγκατάσταση, δημιουργούν αβίαστα ήχους που τα εντυπωσιάζουν, προσφέροντάς τους ατέλειωτες ώρες και χαράς και διασκέδασης.

Εκτός όμως από τον ψυχαγωγικό ρόλο του Μουσικού Τοίχου, τονίζουμε ιδιαίτερα και τον μουσικο-παιδαγωγικό στόχο που προσφέρει σε κάθε εκπαιδευτικό που «ταξιδεύει» την ομάδα του σε δημιουργικά παιχνίδια ήχων και ρυθμών. Παράλληλα δε, τα ποικίλα και διαφορετικά υλικά, βοηθάνε τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, αλλά και των τριών πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου να ανακαλύψουν τους ήχους. Τα παιδιά πραγματοποιούν παίζοντας, μια «περιπλάνηση» στις ιδιότητες των υλικών και ανακαλύπτουν τους διαφορετικούς ήχους που παράγουν, ανάλογα με το διαφορετικό κάθε φορά υλικό που χτυπούν.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΤΟΙΧΟΥ

1Η κατασκευή του μουσικού τοίχου εντάσσεται στα πλαίσια του μαθήματος της οργανοποιίας, που αποτελεί καθολικά αναγνωρισμένο κομμάτι της μουσικοπαιδαγωγικής. Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι, να εμπλέξουμε και τα ίδια τα παιδιά στη διαδικασία της κατασκευής.
α) Μιλάμε στα παιδιά για την ανακύκλωση και για την επαναχρησιμοποίηση άχρηστων αντικειμένων, έχοντας σαν στόχο να ευαισθητοποιήσουμε την περιβαλλοντική τους συνείδηση. Στη συνέχεια, τους ζητάμε να συλλέξουν ανακυκλώσιμα υλικά και αντικείμενα που πιστεύουν ότι έχουν τη δυνατότητα να παράγουν ήχο και μπορούν να τα βρουν στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον του σπιτιού. Στη δράση αυτή εμπλέκουμε και τους γονείς εάν το επιθυμούν.
β) Όταν τα παιδιά φέρουν τα αντικείμενα, στήνουμε το εργαστήρι της οργανοποιίας. Δοκιμάζουμε όλοι μαζί τους ήχους που παράγει το υλικό που έφεραν και πραγματοποιούμε την επιλογή αυτών που θα χρησιμοποιήσουμε στην εγκατάσταση. Εκείνα που δεν θα τα τοποθετήσουμε στον τοίχο, θα τα χρησιμοποιήσουμε για την κατασκευή άλλων αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων.

DSC_0018 copy
φτιάχνοντας όργανα με τα παιδιά

γ) Στη συνέχεια, για λόγους ασφαλείας κατασκευάζουμε το Μουσικό Τοίχο χωρίς την παρουσία των παιδιών. Όμως, για να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης, αφήνουμε κάποια αντικείμενα στην άκρη και τα προσθέτουμε στο τέλος, μαζί με τα παιδιά. Διοργανώνουμε τα «επίσημα εγκαίνια» της κατασκευής μας, προετοιμάζοντας μια εφαρμογή της με μουσικά-ρυθμικά παιχνίδια ή ένα ηχο-παραμύθι που έχει γραφτεί για το σκοπό αυτό.

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

Κατά τη δημιουργία και εγκατάσταση του Μουσικού Τοίχου γίνεται πρόβλεψη να μην υπάρχουν στοιχεία επικίνδυνα για τα παιδιά (π.χ. μυτερά αντικείμενα, βίδες, γωνίες κλπ). Τα αντικείμενα βιδώνονται σε μια ξύλινη επιφάνεια με βάση που να μπορεί να μετακινείται  ή να είναι σταθερά βιδωμένη πάνω σε τοίχο (π.χ κατάλληλα επεξεργασμένη για παιδιά παλέτα ή ξύλινος φράχτης). Τονίζουμε όμως, πως η χρήση του από τα παιδιά πρέπει να γίνεται πάντα κάτω από την επίβλεψη ενήλικα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΤΟΙΧΩΝ

158374cded132e854ab2208d751cd5094add72fa6e24e5458fa485d8a58afdef3a6692fda1a670876c1cf5ebe09d93dc1

c993d74d033281bcbfeef4fb8e4c90b1