Ασε με να «γεμίσω» το χώρο σου. Οχι με τα κιλά μου, αλλά με την ενέργειά μου και την κίνηση. Μου αρέσει να ελέγχω την αύρα του χώρου, διοχετεύοντας όση ενέργεια και αγάπη έχω γι αυτό που κάνω.
Οταν ξεκίνησα αυτό το Blog, έγραψα το πρώτο κείμενο με τίτλο:
«Θες να παίξουμε;»
Το δικό μου παιχνίδι απευθύνεται σε παιδιά όσο και σε ενήλικες.
Το παιχνίδι της μουσικής ανατρέφει τα παιδιά και θεραπεύει τους ενήλικες. Οταν βλέπω περίεργα, εντυπωσιασμένα μα πιο πολύ χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου, ξέρω ότι έχω πετύχει. Ακόμα κι αν δεν καταφέρνω να βρω συνεργάτες για να παίξω ο ίδιος μουσική -είναι πολλά χρόνια τώρα που παίζω μόνος- έχω βρει τη διέξοδό μου: παίζω μ’ένα σωρό όμορφο κόσμο στα εργαστήριά μου, μαθαίνοντάς τους να φτιάχνουν απλά ηχητικά αντικείμενα – μουσικά όργανα και να κάνουν μουσική μ’αυτά. Και μπορώ να σου πω, πως δεν υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο σ’ αυτές τις συναντήσεις από το να βλέπεις τους ενήλικες να ξαναγίνονται παιδιά.
Οπως εδώ, στις φωτογραφίες αυτές από το σεμινάριο ρυθμού και κρουστών του Γιάννη Παπατζανή, όπου κλήθηκα να παρουσιάσω το πώς, από ανακυκλώσιμα υλικά μπορείς να παράγεις ήχο, πώς μπορείς να φτιάξεις μουσικά όργανα από τα σκουπίδια, πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα. Αγαπημένη στιγμή στο τέλος του εργαστηρίου, όταν με την προτροπή και τη συμμετοχή του δασκάλου τους, όλοι οι εκπαιδευόμενοι του σεμιναρίου έπαιξαν ρυθμούς με τις κατασκευές μου και χόρεψαν γύρω από τον «πάγκο» του εργαστηριού σαν ινδιάνοι σε τελετή με το σαμάνο στη μέση ή καλύτερα, σαν πρωτόγονοι που ανακαλύπτουν τη γλώσσα της ψυχής τους μέσα από το ρυθμό.
Αν θες κι εσύ να παίξουμε, αν θες να σου «γεμίσω» το χώρο με κίνηση και ήχο, επικοινώνησε μαζί μου μέσα από αυτό το blog ή τη σελίδα μου στο facebook.
Περισσότερα για το σεμινάριο Ρυθμού και Κρουστών εδώ
Κι εδώ ένα βιντεάκι με αποσπάσματα από όλο το σεμινάριο