Το Εργαστήρι Οργανοποιίας για παιδιά στην Ημέρα Επιστημών του Πολυτεχνείου Κρήτης

Στην Ημέρα Επιστημών για παιδιά του Πολυτεχνείου Κρήτης στις 10 Νοεμβρίου συμμετείχα κι εγώ με το εργαστήρι οργανοποιίας μου, καθώς το Πολυτεχνείο μου έκανε την τιμή να  «αξιοποιήσει» την πρόταση που έκανα μέσα από το έργο e-ArtinEd (Ενσωμάτωση των Τεχνών στην Εκπαίδευση) για την Εκπαιδευτική Οργανοποιία.

Ετσι ένιωσα για μια μέρα «επιστήμονας» αφού συγχρωτίστηκα με τους καθηγητές και τους φοιτητές του Πολυτεχνείου και ενσωματώθηκα -έστω και για λίγο- στην παρουσίαση της εκπληκτικής δουλειάς που κάνουν εκεί. Η Ημέρα Επιστημών έχει καθιερωθεί από το Πολυτεχνείο ως μια έκθεση που απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού και δείχνει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές και ελκυστικές όψεις του ερευνητικού έργου των Σχολών του Ιδρύματος.

Η συμμετοχή μου ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας που είχα φέτος με το Εργαστήριο Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων και Εφαρμογών Πολυμέσων (TUC/MUSIC) στα πλαίσια του έργου για την ενσωμάτωση των τεχνών στην εκπαίδευση που ήταν συγχρηματοδοτούμενο από το Erasmus, όπου ξεκίνησα σαν εκπαιδευόμενος και κατέληξα εκπαιδευτής, αφού κρίθηκε πώς η πρότασή μου για την Εκπαιδευτική Οργανοποιία μπορούσε να συνδεθεί με το μάθημα που αφορούσε την ενσωμάτωση της μουσικής στην καθημερινή διδασκαλία της γενικής ύλης του δημοτικού σχολείου. Ομως η συμμετοχή μου αυτή είχε και μιαν άλλη διάσταση, αυτή του πως ένας ιδιώτης μπορεί να αξιοποιήσει την πλατφόρμα e-learning που έστησε και λειτουργεί το εν λόγω Εργαστήριο μέσω της οποίας αναπτύχθηκε όλο το πρόγραμμα του e-ArtinEd.

Το περίπτερό μας στην Ημέρα Επιστημών είχε δύο λειτουργίες – αντικείμενα να παρουσιάσει. Το ένα ήταν η κατασκευή πνευστών τύπου όμποε ή ζουρνά με διπλό γλωσσίδι, χρησιμοποιώντας μόνο πλαστικά καλαμάκια και το άλλο, ήταν ένας Μουσικός Τοίχος για τη Φυσική.

Τα παιδιά που μας επισκέφθηκαν  έμαθαν πώς φτιάχνεται αυτό το παμπάλαιο παιδικό ηχητικό παιχνίδι που οι παλιοί το έφτιαχναν με μίσχους από στάχια, παράλληλα όμως, όσο μπορούσαμε τους εξηγούσαμε πώς παράγεται ο ήχος από τα παλλόμενα γλωσσίδια, πώς με τον ίδιο τρόπο παράγεται η φωνή μας και πώς, αυξομειώνοντας το μήκος του σωλήνα αλλάζει η τονικότητα και γι αυτό κάνουμε τις τρύπες. Ολ’ αυτά βέβαια τα κάναμε παίζοντας και διασκεδάζοντας με τους αστείους ήχους που βγάζουν τα καλαμάκια!

Ο Μουσικός Τοίχος για τη Φυσική (ανακατασκευή αυτού που είχα παρουσιάσει στην έκθεση Trash Art το καλοκαίρι) κατασκευάστηκε με το σκεπτικό τα παιδιά να πρέπει να ανακαλύψουν με πόσους τρόπους μπορούν να παράγουν ήχο τα αντικείμενα που είχα προσαρμόσει σε μια παλέτα. Κι αν για τα μικρότερα παιδιά αυτή η δραστηριότητα είναι ωφέλιμη και εκτονωτική με πολλούς τρόπους (εξερεύνηση ήχων, υλικών, υφών κλπ) θα μπορούσε ένας δάσκαλος να μετατρέψει αυτή την εξερεύνηση για μεγαλύτερα παιδιά σε μάθημα φυσικής εξηγώντας τους έννοιες όπως η τριβή, η βαρύτητα, η μηχανική κ.α. καθώς φρόντισα να υπάρχουν στον Τοίχο αντικείμενα με απλούς μηχανισμούς!

Δυο μπουκάλια νερού (κουρδισμένα!) μια ρόδα ποδηλάτου «αέναο rain stick», ένα γυαλόχαρτο που το τρίβεις με σφουγγαράκι, μια πιατοθήκη, κουδούνι ποδηλάτου, φόρμα για κέικ, ταψί, κουτί παπουτσιών, κρεμαστοί σωλήνες, και 4 ακόμα μηχανισμοί με κίνηση που προκαλεί την παραγωγή ήχου, αποτελούν το Μουσικό Τοίχο για τη Φυσική.

Κι αυτά είναι δύο μόνο παραδείγματα ενσωμάτωσης της οργανοποιίας στην εκπαιδευτική διαδικασία και θα μπορούσαμε να τα εξηγούμε όλα αυτά στα παιδιά, τους γονείς τους και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο αν μας το επέτρεπε ο χρόνος που ήταν λίγος ενώ οι επισκέπτες ήταν πολλοί. Χιλιάδες παιδιά και γονείς πέρασαν από τα περίπτερα της Ημέρας Επιστημών κι αν δεν ήταν οι φοιτητές που βοήθησαν εθελοντικά και στο δικό μου το περίπτερο -όπως βοήθησαν και παντού- αυτή η παρουσίαση δε θα ήταν εφικτή.

Τέσσερα καταπληκτικά παιδιά ήταν οι εθελοντές μου, που με το χαμόγελο και τη θετική τους ενέργεια άντεξαν 6 ολόκληρες ώρες φτιάχνοντας καλαμάκια για χιλιάδες πιτσιρίκια!

Ενα είναι σίγουρο: τα παιδιά έφευγαν τρισευτυχισμένα από το περίπτερό μας, αφού είχαν δοκιμάσει όλους τους ήχους του μουσικού  τοίχου (μερικά παιδιά δεν ξεκολλούσαν με τίποτα) κι οι χώροι του κτιρίου που μας φιλοξένησε γέμισαν από τους αστείους ήχους των «ζουρνάδων» μας!

Ζουρλαμάρα μεγάλη!